သမီးေလးလူ႕ေလာကထဲေရာက္တဲ့ေန႕ကအေၾကာင္း

my lovely baby...
she came to our life in 18 march 2011...

I cannot find a word to show how much i love her...
(ဘေလာ့နဲ႕စိမ္းတဲ့ သမီးရဲ႔ေဖေဖ ပထမဆံုးေရးထားတဲ့ ပို႕စ္ကို draft ထဲေတြ႕လို႕ အမွတ္တရ ေပါင္းတင္လုိက္ပါတယ္။ )

သမီးေလးလူ႕ေလာကထဲေရာက္တဲ့ေန႕က..............
 သမီးကိုမေမြးခင္ တစ္ရက္ၾကိဳျပီး ကြ်န္မေဆးရံုတက္ခဲ့တယ္။ ေဆးရံုကိုသြားရတာ သနပ္ခါးအေဖြးသား ဟီးဟီးဟားဟား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႕ပါ။ ေရာဂါရွိလို႕ ေဆးရံုတက္တာမွမဟုတ္ပဲ ။ ခ်စ္သူက ကြ်န္မေဆးရံုမတက္ခင္ တစ္ရက္ေစာျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္..  လူနာေစာင့္လုပ္ရေအာင္ ဆိုပဲ...။

သမီးကိုေမြးမွာက ေသာၾကာေန႔မနက္ ၅နာရီခြဲ။သမီးေလး အေမ့ဗိုက္ထဲေရာက္တာ ၃၉ ပတ္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာပါ။ ခန္႔မွန္းေမြးရက္ထက္ တစ္ပတ္ေစာတာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္  ၾကာသပေတးေန႕ည မွာပဲ ကြ်န္မ ဗိုက္နာခ်င္သလို
ျဖစ္လာေတာ့ သမီးေလးဟာ ေန႕ေစ့လေစ့နဲ႕ လူ႕ေလာကထဲေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတစ္ညလံုး ကြ်န္မအိပ္မရခဲ့ဘူး.. မနက္က်ရင္သမီးေလးကိုေတြ႕ရေတာ့မွာကိုး...ဝမ္းဗိုက္ျပင္ေအာက္ဖက္ပိုင္းက တခ်က္တခ်က္ ကိုက္ခဲေနတာကို လက္နဲ႕ အသာအယာပြတ္ျပီး သမီးကို စိတ္ထဲကေန စကားေတြေျပာေနခဲ့ပါတယ္။

ေသာၾကာေန႔ မနက္ ၄ နာရီခြဲေလာက္မွာ ငွားထားတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးက ကြ်န္မတို႔ကိုႏိႈးျပီး  ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ၅ နာရီမွာ ခြဲခန္းဝေရာက္ေနျပီး ခြဲခန္းဝတ္စံုလဲဝတ္ေနရျပီ။ ခြဲခန္းအျပင္မွာေစာင့္ေနၾကတဲ့လူနာရွင္ေတြကေတာ့ ေမာင္ႀကီးရယ္၊ သမီးရဲ႕ႀကီးႀကီးဂြမ္းပံုရယ္၊ သမီးဘဂ်ီးေစာမိန္းမ ႀကီးႀကီးေအးသင္းရယ္ေပါ့။

ခြဲစိတ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့  ကြ်န္မကိုတြန္းလွည္းေပၚကေန ခြဲစိတ္မဲ့ကုတင္ေပၚတင္ေပးၾကတယ္။ ကုတင္က က်ဥ္းေျမာင္ေျမာင္နဲ႔ လက္ႏွစ္ဘက္ ေဘးကားထားဖို႕ေနရာလည္း ပါတယ္။ ကုတင္ၾကည့္ျပီး " ခြဲစိပ္ေနတံုး ငါျပဳတ္က်ရင္ ဒုကၡပဲ" လို႔ ေတြးမိေသးတယ္..။ အခန္းထဲမွာ ေမ့ေဆးဆရာဝန္မႀကီးနဲ႕ လက္ေထာက္ေတြ အားလံုးေရာက္ေနျပီး ျပင္ဆင္ေနၾကျပီ။ ကြ်န္မကို အလႅာပ၊ သလႅာပေျပာၾက၊ ေမးၾကနဲ႔..ေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႕ စိတ္ေျပာင္းေပးေနတာလို႔ ထင္တာပါပဲ။ အမွန္ကေတာ့ ကြ်န္မမွာေၾကာက္စိတ္မရွိပဲ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အေမ့ဗိုက္ထဲမွာ ၉လခြဲေက်ာ္ ေနခဲ့တဲ့သမီးေလးကို ျမင္ရေတာ့မယ္ေလ..။ 

လိုအပ္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ထားျပီး၅နာရီခြဲ အိုဂ်ီဆရာဝန္ႀကီးအလာကိုေစာင့္ၾကတယ္။ ကြ်န္မမ်က္လံုးကို ပုဝါေခါက္ေလးနဲ့အုပ္ထားေပးျပီး ႏွာေခါင္းဝမွာလည္း ေအးေအးေလးတစ္ခုလာတပ္သလိုပဲ၊ ေနာက္မွ သိရတာက ေအာက္စီဂ်င္ေပးထားတာတဲ့။ ကြ်န္မရဲ႕ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေတာ္ေတာ္က်ေနလို႔ ပံုမွန္လည္း ေသြးေပါင္က်ေနတတ္ေၾကာင္းေျပာျပရပါေသးတယ္။  ေမ့ေဆးဆရာဝန္မႀကီးက ကြ်န္မကိုေသြးေပါင္ခဏခဏခ်ိန္ရင္း "ဘုရားစာရြတ္ေနေပါ့သမီး" တဲ့ေျပာေတာ့မွ ဘုရားစာရြတ္ဖို႕ သတိရေတာ့တယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ ေမြးဖြားရလြယ္ကူတယ္ဆိုတဲ့ အဂၤုလိမာလသုတ္ေတာ္ကို အလြတ္မရေတာ့ ကိုယ္ရတဲ့ သရဏဂံု ၃ ပါးပဲ အျပန္ျပန္ရြတ္ေနခဲ့ရတယ္(အျပင္မွာေစာင္ေ့နတဲ့ ေမာင္ႀကီးကတာ့ အဂၤုလိမာလသုတ္ေတာ္ကို စာအုပ္ၾကည့္ရြတ္ေနခဲ့တယ္တဲ့)။ ေနာက္ ကြ်န္မကိုေျပာေသးတယ္။ ဗိုက္ကို ထံုေဆးနဲ႕ခြဲမွာ၊ ေဆးကို ေနာက္ေက်ာရိုးကေနထိုးမွာ၊ လံုးဝ မတြန္႕၊ မလႈပ္ရဘူးတဲ့၊

အိုဂ်ီဆရာဝန္ႀကီးကားဆိုက္တာနဲ႕ကြ်န္မကိုနဖူးနဲ႕ဒူးထိလုလုထိေကြးခိုင္းျပီး ေက်ာရိုးကိုထံုေဆးထိုးတယ္
(ဗိုက္ႀကီးတစ္ေပြ႕နဲ႔လူဟာ မေကြးႏိုင္မွန္းသိေတာ့ အကူသူနာျပဳတစ္ေယာက္က ေခါင္းနဲ႔ဒူးကို လာဝိုင္းေကြးေပးတယ္)။ ပထမတစ္ခါမွာ အပ္ထိေတာ့ ေျခေထာက္တစ္ဘက္ ရုတ္တရက္ က်ဥ္သြားေတာ့ ေယာင္ျပီးလႈပ္မိလို႕ ေနာက္ထပ္ထိုးရတယ္။ အိုဂ်ီဆရာဝန္ႀကီးအေရာက္မွာ ကြ်န္မကိုစခြဲဖို႕ျပင္ျပီ ( ကြ်န္မက သြားႏႈတ္ရင္ထိုးတဲ့ထံုေဆးလို ထံုလာဖို႕ အၾကာႀကီးေစာင့္ရတယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့တာ၊ ဒီထံုေဆးကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းနီးပါးထံုတာပဲ)။ ကြ်န္မခြဲစိတ္ကုတင္ေပၚကေန ေမ့ေဆးဆရာဝန္မႀကီးကို "သမီးေျခေထာက္တစ္ဘက္ပဲ ထံုေသးတယ္ေနာ္" လို႕ သတိေပးေနေသးတာ :P .. ဆရာမႀကီးက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႕" ေအး..ေအး.. အားလံုးထံုမွ စခြဲမယ္ေနာ္ သမီး" လို႕ ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ စခြဲေနၾကျပီ ။ ကြ်န္မႀကိဳေတြးထားခဲ့တာက ဗိုက္ေပၚဒါးတင္လိုက္လို႕ ဗိုက္ ေအးကနဲျဖစ္သြားရင္ မ်က္ႏွာက်က္မီးလံုးကေန ကြ်န္မကိုခြဲေနတာေတြ ၾကည့္မယ္ေပါ့ (ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ျမင္ဖူးတာပဲ :P )။

အိုဂ်ီဆရာဝန္ႀကီးနဲ႔ တျခားသူေတြ အဲဒီတံုးက တီဗီမွာျပေနတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲအေၾကာင္းေျပာေန
ၾကတာ ကြ်န္မနားေထာင္ေနရင္း သူတို႕ ရီစရာေျပာရင္ လုိက္ရီလိုက္နဲ႕ေပါ့ (တကယ္က ျပံဳးရံုျပံဳးႏိုင္တာပါ) ။ မ်က္စိကို အုပ္ထားတဲ့ပုဝါေခါက္နဲ႕ ကြ်န္မရဲ႔ စူပါႏွာတံေပၚၾကားေနရာလြတ္ကေလးကေန ျမင္ရသမွ် ကြ်န္မၾကည့္ေနခဲ့တယ္...။ ကြ်န္မဗိုက္ေပၚ နီညိဳေရာင္အရည္ေတြ ခပ္ရႊဲရႊဲသုတ္လိုက္တာျမင္တယ္။ ကြ်န္မရဲ႔ညာဘက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ အိုဂ်ီဆရာဝန္ႀကီးကိုျမင္တယ္။ သူ႔ႏွာေခါင္းစည္းမွာ  UPM လို႕ ဆရာႀကီးနာမည္ အတိုေကာက္ကို အပ္ခ်ည္ျဖဴနဲ႔ ထိုးထားတာေတြ႕တယ္။ စာလံုးက မညီမညာနဲ႔ အႀကီးႀကီးေရးထားတာ ရီခ်င္စရာႀကီး... ၊

ကြ်န္မမွာ ဗိုက္အေအးကိုေစာင့္ေနရင္း "ဒီေန႔ေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ေဟ့.. ပြဲဦးထြက္ကတည္းက ပါးစပ္ ဟ ျပီးထြက္လာတာ" ဆိုတဲ့ဆရာႀကီးအသံၾကားမွၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီးလက္ထဲကေန သူနာျပဳတစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာ ပါသြားတဲ့ ခ်က္ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ ကေလးေလးကိုျမင္လုိက္ရပါတယ္။ အား..အားနဲ႔ အူဝဲေလးငိုသံပါၾကားလိုက္ရတယ္။ (ပါးစပ္ဟျပီးထြက္လာတဲ့ သမီးေလး၊ ပါးစပ္ထဲ ေရမႊာေရေတြဝင္လုိ႕ဆိုျပီး ႏွာေခါင္းပိုက္နဲ႔ ခဏေနလိုက္ရေသးပါတယ္)။ အေရျပားမွာအဆီသုတ္လိမ္းထားသလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာင္လက္တာလဲမဟုတ္ဘူး..။ ဝဝတုတ္တုတ္ေလးမွန္းလည္း ခန္႕မွန္းလို႕ ရပါတယ္။သမီးေလးကို လွမ္းျမင္ကတည္းက စိတ္လႈပ္ရွားျပီးကြ်န္မ ရင္ေတြတအားခုန္လာတာပဲ..။ "ကေလးေလးကို ကြ်န္မ ျမင္ရတယ္" လို႕ ကြ်န္မေျပာလုိက္ေသးတယ္။  သမီးေလး၊ ေျခလက္အဂၤါအားလံုးစံုတယ္ လို႕တစ္ေယာက္ကေျပာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၈ ေပါင္ ၆ ေအာင္စ ဆိုတဲ့ ေအာ္သံၾကားလိုက္ရပါတယ္ (အဲဒီေန႕က ၂ လံုးထီက ေန႕လည္ ၁၂ နာရီအေခါက္မွာ ၈၆ ထြက္တယ္တဲ့ :P)။

ကြ်န္မဆက္ၾကည့္ေနရင္း အပ္ခ်ည္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း (ေသြးလည္းေပေနတာေတာင္ေတြ႔လိုက္ေသး)နဲ႕ လုပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ဗိုက္ကို ျပန္ခ်ဳပ္ေနျပီလို႕ ထင္လိုက္တဲ့ ခဏမွာ လည္ေခ်ာင္းထဲ တစ္ဆို႕ဆို႕ျဖစ္လာေတာ့ သမီး တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတယ္ လို႕ ေခါင္းရင္းက ေမ့ေဆးဆရာဝန္မႀကီးကိုေျပာ၊ ဆရာမႀကီးက ဟုတ္တယ္..အဲလုိပဲျဖစ္တတ္တယ္.. ေထြးခ်လိုက္ သမီးလို႕ေျပာျပီး ကြ်န္မပါးစပ္ဝမွာ တစ္ရွဴးေတြ (လို႕ထင္တယ္) လာခံေပးပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးသန္႕စင္ျပီး အႏွီးေလးေထြးထားတဲ့ သမီးေလးကို ခြဲခန္းအျပင္မထုတ္ခင္ ကြ်န္မကိုလာျပပါတယ္ ။ အေဖနဲ႕တူတယ္လို႕လဲေျပာေသးတယ္။ သမီးေလးက ခုေတာ့ မငိုေတာ့ပဲ မ်က္လႊာခ်ျငိမ္ေနပါတယ္။ မ်က္ႏွာပန္းႏုေရာင္နဲ႔ ေဖာင္းအိေနတဲ့ ကြ်န္မသမီးေလး... ကြ်န္မဘယ္ေလာက္ဝမ္းသာေနတယ္ဆိုတာ ျပန္ေျပာမျပတတ္ဘူး..။

ကြ်န္မေသြးေပါင္အရမ္းက်ေနေတာ့ ပုလင္းခ်ိတ္ထားတဲ့ထဲ ဘာေဆးေတြလည္းမသိ ထပ္ထည့္ဖို႕ေျပာသံေတြ ၾကားရတယ္။ ေမ့ေဆးဆရာဝန္မႀကီးက ကြ်န္မကို စိတ္မခ်လို႕ ဆိုျပီး ဟိုဘက္ေဆးရံုမွာခြဲခန္းဝင္ဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ဖုန္းလွမ္းေခၚေပမယ့္ ၊ အိုဂ်ီဆရာႀကီးက စိတ္ခ်ျပီးသြားပါ ရပါတယ္ဆိုေပမယ့္ မသြားေသးပဲေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ခြဲစိတ္ခန္းမွာ ကြ်န္မ နာရီဝက္ေလာက္ပိုေနလိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္မ ခြဲစိတ္ခန္းထဲကေအာင္ျမင္စြာျပန္ထြက္လာႏိုင္ခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္မကိုတင္ထားတဲ့စင္ကို သယ္လာေပးတဲ့ ေဆးရံုဝန္ထမ္းေကာင္ေလးေတြက အစ္မ မ်က္စိမွိတ္ထားပါ၊ မူးသြားမယ္ ဆုိေပမယ့္ ခြဲခန္းအျပင္ဘက္မွာ စိုးရိမ္စြာနဲ႕ေစာင့္ေနမယ့္သူကို စိတ္မပူပါနဲ႔လို႕ ျပံဳးျပခ်င္ေသးတာေလ... :) ။

ကြ်န္မအခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သမီးေလးက သူ႔အိပ္ရာေလးထဲမွာပါ။
သမီးေလးႀကီးလာရင္ သူငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာျပဖို႕မွတ္တမ္းတင္ထားတာပါ။
အဲဒီေန႔က ၂၀၁၁ခု မတ္လ ၁၈ရက္ ၊ေသာၾကာေန႔ပါ။