သမီး လမ္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္တတ္ေတာ့ လမ္းပဲ ေလွ်ာက္ခ်င္ေနေတာ့တယ္...။ အျပင္ထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ရရင္ ေပ်ာ္မဆံုးေတာ့ပဲ ၄၅ မိနစ္ ၁ နာရီေလာက္ကို မနားတမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ..။ သမီးေနာက္က လိုက္ရတဲ့ ေမေမက ေခြ်းေတြတဒီးဒီးက်ၿပီး ေမာဟိုက္ေနေပမယ့္ သမီးက ေလွ်ာက္တံုး...။ ၾကာလာရင္ ေလွ်ာက္ေနရင္း ငုတ္တုတ္ေလး ခဏထိုင္ေပမယ့္ ခ်ီမယ္ဆိုရင္ အခ်ီမခံဘူး..။ သမီးလမ္းေလွ်ာက္ရင္ အေပၚပိုင္းက စိုက္စိုက္စိုက္စိုက္နဲ႔ လဲေတာ့မလားထင္ရေပမယ့္ သမီးက ကိုယ့္အရွိန္နဲ႔ ကိုယ္ ထိန္းႏိုင္တယ္၊ လဲမယ္ႀကံရင္ လက္ ၂ ဘက္ေထာက္ ကုန္းလိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထ တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ကာစဆိုေတာ့ ေလွ်ာက္ပံုေလးက ေမေမ့မ်က္စိထဲမွာ စက္ရုပ္ပုပုေလး ေလွ်ာက္ေန သလို ရယ္ခ်င္စရာ ၊ ခ်စ္စရာေလးျဖစ္ေနတာ။
လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့သမီးက အေရးႀကီးရင္ေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ ျမန္ျမန္သြားတာကို ေမေမတို႔ ရယ္လို႔မဆံုးဘူး၊ ဧည့္ခန္းမွာ ကစားေနရင္း DVD player ကို Power ခလုတ္သြားဖြင့္၊ စက္ထဲ ရွိလက္စ သီခ်င္းေခြက အသံထြက္လာရင္ သမီးလန္႕ၿပီး ေအာ္လည္းေအာ္၊ ငိုလည္းငို၊ ေလးဘက္ေထာက္ ေ မေမ့ဆီေျပးလာတာ ျမန္မွ ျမန္ပဲ။ အဲဒီခလုတ္ကုိ သမီးအၿမဲသြားႏွိပ္၊ အၿမဲေအာ္ေျပးလာ တတ္တယ္။ ေဘးခန္းက ဦးဦးက သူ႕အခန္းထဲသူ ဝင္သြားရင္ သမီးက ေနာက္ကလိုက္သြားတယ္။ အခန္းေပါက္ဝေရာက္ရင္ေတာ့ မဝင္ရဲပဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္။ ေမေမက "အဲ..အဲ..ဘာႀကီးလဲ" လို႕ေျခာက္လိုက္ရင္ သမီးေလး လန္႕ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးလာေတာ့တာ..။ သမီးကို သရဲႀကီးပဲ၊ တေစၦႀကီးပဲ၊ ကုလားႀကီးပဲ၊ အပ္နဲ႕ထိုးမယ့္ ဆရာဝန္ႀကီးပဲရယ္လို႔ ေမေမဘယ္ေတာ့မွ မေျခာက္ဘူးလို႔ ေတြးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတပါးအခန္းထဲ ဝင္ရဲထြက္ရဲျဖစ္သြားမွာ ၊ သူတပါးပစၥည္း ေလွ်ာက္ကိုင္မွာစိုးလို႔ နည္းနည္းေလးေျခာက္ထားရတယ္။
အရင္က MRT စီးရင္းျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းမွာ အိမ္မွာျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ဟန္းဖုန္း ကိုင္ထားတာျမင္ရင္ သမီးကို မေပးလို႕ "တဟင္းဟင္း" မာန္မဲတတ္ေပမယ့္ ခုေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ႕ သူမ်ားပစၥည္း ဆိုတာ သမီးေလး ခြဲၿပီးသိသြားၿပီ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ မဟုတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က သမီးကို ဖုန္း၊ ကစားစရာ၊ အေအးဗူး စသျဖင့္ တစ္ခုခုကမ္းေပးရင္ သမီးေသခ်ာၾကည့္တယ္။ လိုခ်င္ေပမယ့္လည္း မယူဘူး၊ သိပ္လိုခ်င္ရင္ လက္ကေလးလွမ္းၿပီးမွ မယူရဲလို႔ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတတ္တယ္။ ေမေမက "ယူေလ သမီး" လို႕ ဆိုေပမယ့္လည္း သမီးမယူဘူး။ ဟိုတစ္ေန႔က မမဝိုင္းဝိုင္းတို႕ သားအမိ အိမ္လာလည္ေတာ့ မမဝိုင္းက သူ႕ေမေမအိုင္ဖုန္းနဲ႕ေဆာ့ေနတာကို သမီးက အနားက ထိုင္ၾကည့္ေန တယ္။ ေမေမ့ဖုန္းကိုလည္း မေတာင္းဘူး၊ မမဖုန္းကိုလည္း မလုဘူး။ ခဏၾကာ မမက ဖုန္းေဘးခ်ၿပီး တျခားဟာနဲ႔ ကစားေတာ့ သမီးက မမဖုန္းကို ကပ်ာကယာလွမ္းႏွိပ္တယ္။ ပိုင္ရွင္မမျပန္လာ မကိုင္ခင္ ႏွိပ္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးမို႔ ေမေမ့မွာ ရယ္လိုက္ရတာ။
တခါတေလ မေနာေခြ႔စရာ တစ္ခုခုေတြ႕ရင္ သမီးက ပါးစပ္ေစ့ပိတ္ၿပီး ရွက္ရွက္ႀကီးၿပံဳးတတ္ေနၿပီ။
အဲဒါေျပာရင္း သမီးအေၾကာင္းေလးတစ္ခု ေမေမမွတ္ထားဖို႕ေမ့ေနတယ္။ သမီးေလး သံုးလသမီးေ လာက္က စလို႕ ခုခ်ိန္ထိ ေမေမက "သမီးေရ.. ခါးခါးလိမ္းမယ္၊ ဝ ေရ ဝ" လို႕ ေျပာၿပီး သမီးပါးမွာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ ဝိုင္းဝိုင္းေလးကြက္ေပးရင္ သမီးက ၿငိမ္ခံေနတယ္။ ကြက္ၿပီးတာနဲ႕ "ဟယ္... ငါ့သမီးေလးက ပါးကြက္ေလးနဲ႔ လွလိုက္တာ" လို႔ ေမေမက ၿပံဳးၿပီး ခ်ီးမြမ္းလိုက္ရင္ သမီးက သေဘာက်ၿပီး ၿပံဳးေနလိုက္တာ အၾကာႀကီးမို႔ ရြာက ဘြားဘြားႀကီးတို႔ကေတာင္ အံ့ၾသလို႔။ အခုေတာ့ ငယ္ငယ္ကလို သိပ္မၿငိမ္ေတာ့ ပါးကြက္လည္း ဝိုင္းတဲ့အခါဝိုင္း၊ ဘဲဥပံုျဖစ္လိုက္၊ ရွည္လေမ်ာျဖစ္လိုက္နဲ႔ေပမယ့္ "ဟယ္.. ငါ့သမီးေလး လွလိုက္တာ" လို႕ ေမေမက ခ်ီးက်ဴးရင္ သမီးေလးက ေက်နပ္ၿပံဳးႀကီးၿပံဳးေနတံုး...။
အရင္က သမီးေလးက ေမေမ့ကိုပဲကပ္ၿပီး အေမမွအေမမို႔ သမီးေဖေဖကေတာင္ "ေအးေပါ့.. ၂၄ နာရီလံုး တူတူေနေနရတာကိုး၊ သူ႕အာဟာရအိုးႀကီးကိုး၊ ကေလးက ကပ္မွာေပါ့" လို႔ မနာလိုသံနဲ႔ ေျပာခဲ့တာ။ အခုေတာ့ သမီးက ေဖေဖ့ကို ပိုကပ္ေနသလိုပဲ။ ေဖေဖအျပင္က ျပန္လာၿပီးသမီးကို တန္းမခ်ီရင္ ငိုမယ္။ သမီးကို အခန္းထဲမွာ ေမေမနဲ႔ထားခဲ့ၿပီး ေဖေဖ အခန္းျပင္ ထြက္သြားရင္ သမီးငိုမယ္ (ေမေမက သမီးနဲ႕ေဖေဖ့ကို အခန္းထဲထားခဲ့ရင္ေတာ့ သမီးမငိုဘူး)။ ေဖေဖ့ဖုန္း လာလို႕၊ ေဖေဖလုပ္စရာ ရွိလို႕ ေမေမခ်ီမယ္ျပင္ရင္ေတာင္ အခ်ီမခံဘူး၊ ေဖေဖမရွိမွသာ သမီးက ေမေမ့ဆီကပ္တာ။ ကပ္တာမွာလည္း မခ်ီမခ်င္း ပုဆိုးစ၊ ထမီစဆြဲထားတာ၊ သမီးလက္ကို ေျဖရင္ သမီးငိုမယ္။ လက္မေျဖပဲ လမ္းသြားရင္ သမီးက လံုခ်ည္စကို လက္က ဆုပ္လ်က္သား ဒရြတ္တိုက္လိုက္လာတတ္တယ္။ ခ်ီထားရင္ ေအာက္ကို လံုးဝခ်မရေတာ့။
သမီး ၁ ႏွစ္သမီးေလာက္ကစ အေမးခံရတဲ့ ေမးခြန္းက ကေလးစကားေျပာတတ္ၿပီလား ..တဲ့။ ေသာၾကာေန ႔ေမြးတဲ့ သမီးေလးက စကားေတာ့ အင္မတန္မ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးဘာသာနဲ႔ပဲ ေျပာတာေပါ့။ သမီးေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တာ မံမံပါ။ ထမင္းေကြ်းရခက္ေပမယ့္ ထမင္းစားတာကိုေတာ့ မံမံလို႕ ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တယ္။ သေဝထိုးနဲ႕စတဲ့ အသံကို သမီး မေျပာတတ္ေသး ဘူး။ ေဖေဖလို႔ေခၚခိုင္းရင္ ခဏပါးစပ္ျပင္ ႀကိဳးစားၿပီးအသံထြက္ေပမယ့္ ပါပါးပဲေျပာတယ္ ၊ ေမေမ လို႔ ေခၚခိုင္းရင္ မာမား ပါးပါးတဲ့။ သမီးအေျပာအမ်ားဆံုးကေတာ့ ဘူး နဲ႔ဆံုးတာေတြ.... :))။ သမီးထမင္းဇလံုနဲ႕ ဇြန္းကိုင္ၿပီး ေမေမလာတာျမင္လုိက္တာနဲ႔ ေကြ်းမယ္ေတာင္ မျပင္ရေသးဘူး ေခါင္းေတြ ခါၿပီး.. "ဟားဝူး...ဟားဝူး"နဲ႔ ေျပာေတာ့တာပဲ။ သမီးမႀကိဳက္တာလုပ္ရင္ (တီဗီဖြင့္လို႔ သမီးၾကည့္ခ်င္တာ မဟုတ္ရင္၊ ဖုန္းေတာင္းတာ မေပးရင္၊ ထမင္းပန္းကန္ထဲ သမီးကို လက္ေပးမႏႈိက္ရင္ ) ေခါင္းခါၿပီး မႀကိဳက္ေၾကာင္းလည္းျပ၊ ပါးစပ္ကလည္း "ဟမ္းဝူး..ဟမ္းဝူး..." နဲ႔ ေျပာေနေတာ့တာ ။ ဘူး (သမီးအသံထြက္နဲ႔ ဆို .. ဝူး.... ) ဆိုတာ မႀကိဳက္တဲ့၊ ျငင္းတဲ့စကားလံုးဆိုတာ သမီးသိသြားၿပီ။
လူနားလည္တဲ့စကား ေသခ်ာမေျပာတတ္ေသးေပမယ့္ လူစကားေတာ့ သမီးေသခ်ာ နားလည္ေနၿပီ လို႔ ေမေမထင္တယ္။ ေဖေဖျပန္လာရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဧည့္သည္ကိုျဖစ္ျဖစ္ သမီး ဆိုးတံုးက အေၾကာင္းေျပာရင္ သမီးက " ေဟး..ေဟး" နဲ႔ ေအာ္ၿပီး မႀကိဳက္ေၾကာင္းျပတယ္။ သမီးဆိုးလို႔ ေမေမက "ဒုတ္ဒုတ္ ေနာ္ " တို႕ "မီးမီးကို ေမေမ ရိုက္ရိုက္ေနာ္.. " လို႕ေျပာရင္ သမီးက ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္လက္၂ ဘက္ကိုယ္ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ရိုက္တယ္...။ ပါးစပ္ကလည္း " တဟင္းဟင္း" ႀကိမ္းေသးတာ...။ စာအုပ္၊ ေဘာလံုး၊ စားပြဲ၊ တီဗီ၊ ဖုန္း၊ အျပင္ထြက္၊ အိပ္တယ္၊ လွဲတယ္၊ စသျဖင့္ စကားလံုးတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သမီးသိေနၿပီ။
သမီးႀကီးရင္ စာဖတ္ဝါသနာပါ၊မပါ မသိရေပမယ့္ အခုေတာ့ သမီးက စာအုပ္ႀကိဳက္တယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခ်ီထားရင္ စာအုပ္စင္နားသြားခိုင္းတယ္။ အခုလည္း ၿငိမ္ေနလို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္ သမီးက စာအုပ္ကေလး လွန္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ ဒီတစ္အုပ္တည္းကို မရိုးႏိုင္ဘူး..။ တခါတေလက် ေရာင္စံုအရုပ္ေတြပါတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကို ဟိုဘက္လွန္ၾကည့္လိုက္၊ ဒီဘက္လွန္ၾကည့္ လိုက္ လုပ္ေနတတ္တယ္။ အရင္တစ္ပတ္က ကိုကိုကူးကူးနဲ႔ ကိုကိုဖူးဖူးတို႔ ငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ လာေပးလို႔ သမီးမွာ စာအုပ္ေတြေတာ့ မ်ားလာၿပီ။ ေမေမသတိထားမိတာ သမီးစာအုပ္ၾကည့္ရင္ လူပံု၊ ေၾကာင္ပံုပါတဲ့ အရုပ္စာမ်က္ႏွာေတြကို အတည့္ၾကည့္တတ္သြားၿပီ။ စာခ်ည္းပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္ေတာ့ အတည့္ျဖစ္လိုက္ ၊ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္လိုက္ပဲ။ အစကေတာ့ အၿမဲ ေျပာင္းျပန္ႀကီး ၾကည့္တာ။
သမီးက လူႀကီးလုပ္သမွ် လုိက္လုပ္တတ္လြန္းတယ္။ ေခါင္းကုတ္မိရင္၊ ႏွာေခါင္းႏိႈက္မိရင္ သမီးက မွတ္ထားၿပီး အဲဒါပဲ ခဏခဏ လိုက္လုပ္လို႔ လူႀကီးေတြက သတိထားေနၾကရတယ္။ ေမေမနဲ႕ ေဖေဖ ရုပ္ေျပာင္ျပသမွ်လည္း သမီးက ေနာက္က အကုန္လုိက္လုပ္တယ္။
သမီးေလးႀကီးလာေလ..သမီးလုပ္သမွ်၊ ေျပာသမွ်ကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ရေလ ျဖစ္လာတယ္။ သမီးေလး ရယ္တာ ျမင္ခ်င္လို႔ သမီးရယ္ေအာင္ ေမေမက နည္းမ်ိဳးစံုလုပ္ျပတယ္။ သမီးမႀကိဳက္တာေတြ႔လို႔ မေက်နပ္တဲ့မ်က္ႏွာျဖစ္သြားရင္လည္း သမီးမ်က္ခံုးက ေဖေဖ့လို ျဖစ္ျဖစ္သြားတာကို သေဘာက်ၿပီး သမီးကို ေမေမက စ မိျပန္ေရာ...။
သမီးရဲ႕တိုးတက္မႈ၊ ေနာ့တီး Naughty ျဖစ္မႈေလးေတြ သတိရမွ ထပ္ေရးအံုးမယ္ သမီးေရ.....။
 |
| လမ္း...ဆက္ေလွ်ာက္မယ္...... |
လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့သမီးက အေရးႀကီးရင္ေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ ျမန္ျမန္သြားတာကို ေမေမတို႔ ရယ္လို႔မဆံုးဘူး၊ ဧည့္ခန္းမွာ ကစားေနရင္း DVD player ကို Power ခလုတ္သြားဖြင့္၊ စက္ထဲ ရွိလက္စ သီခ်င္းေခြက အသံထြက္လာရင္ သမီးလန္႕ၿပီး ေအာ္လည္းေအာ္၊ ငိုလည္းငို၊ ေလးဘက္ေထာက္ ေ မေမ့ဆီေျပးလာတာ ျမန္မွ ျမန္ပဲ။ အဲဒီခလုတ္ကုိ သမီးအၿမဲသြားႏွိပ္၊ အၿမဲေအာ္ေျပးလာ တတ္တယ္။ ေဘးခန္းက ဦးဦးက သူ႕အခန္းထဲသူ ဝင္သြားရင္ သမီးက ေနာက္ကလိုက္သြားတယ္။ အခန္းေပါက္ဝေရာက္ရင္ေတာ့ မဝင္ရဲပဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္။ ေမေမက "အဲ..အဲ..ဘာႀကီးလဲ" လို႕ေျခာက္လိုက္ရင္ သမီးေလး လန္႕ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးလာေတာ့တာ..။ သမီးကို သရဲႀကီးပဲ၊ တေစၦႀကီးပဲ၊ ကုလားႀကီးပဲ၊ အပ္နဲ႕ထိုးမယ့္ ဆရာဝန္ႀကီးပဲရယ္လို႔ ေမေမဘယ္ေတာ့မွ မေျခာက္ဘူးလို႔ ေတြးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတပါးအခန္းထဲ ဝင္ရဲထြက္ရဲျဖစ္သြားမွာ ၊ သူတပါးပစၥည္း ေလွ်ာက္ကိုင္မွာစိုးလို႔ နည္းနည္းေလးေျခာက္ထားရတယ္။
အရင္က MRT စီးရင္းျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းမွာ အိမ္မွာျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ဟန္းဖုန္း ကိုင္ထားတာျမင္ရင္ သမီးကို မေပးလို႕ "တဟင္းဟင္း" မာန္မဲတတ္ေပမယ့္ ခုေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ႕ သူမ်ားပစၥည္း ဆိုတာ သမီးေလး ခြဲၿပီးသိသြားၿပီ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ မဟုတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က သမီးကို ဖုန္း၊ ကစားစရာ၊ အေအးဗူး စသျဖင့္ တစ္ခုခုကမ္းေပးရင္ သမီးေသခ်ာၾကည့္တယ္။ လိုခ်င္ေပမယ့္လည္း မယူဘူး၊ သိပ္လိုခ်င္ရင္ လက္ကေလးလွမ္းၿပီးမွ မယူရဲလို႔ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတတ္တယ္။ ေမေမက "ယူေလ သမီး" လို႕ ဆိုေပမယ့္လည္း သမီးမယူဘူး။ ဟိုတစ္ေန႔က မမဝိုင္းဝိုင္းတို႕ သားအမိ အိမ္လာလည္ေတာ့ မမဝိုင္းက သူ႕ေမေမအိုင္ဖုန္းနဲ႕ေဆာ့ေနတာကို သမီးက အနားက ထိုင္ၾကည့္ေန တယ္။ ေမေမ့ဖုန္းကိုလည္း မေတာင္းဘူး၊ မမဖုန္းကိုလည္း မလုဘူး။ ခဏၾကာ မမက ဖုန္းေဘးခ်ၿပီး တျခားဟာနဲ႔ ကစားေတာ့ သမီးက မမဖုန္းကို ကပ်ာကယာလွမ္းႏွိပ္တယ္။ ပိုင္ရွင္မမျပန္လာ မကိုင္ခင္ ႏွိပ္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးမို႔ ေမေမ့မွာ ရယ္လိုက္ရတာ။
တခါတေလ မေနာေခြ႔စရာ တစ္ခုခုေတြ႕ရင္ သမီးက ပါးစပ္ေစ့ပိတ္ၿပီး ရွက္ရွက္ႀကီးၿပံဳးတတ္ေနၿပီ။
အဲဒါေျပာရင္း သမီးအေၾကာင္းေလးတစ္ခု ေမေမမွတ္ထားဖို႕ေမ့ေနတယ္။ သမီးေလး သံုးလသမီးေ လာက္က စလို႕ ခုခ်ိန္ထိ ေမေမက "သမီးေရ.. ခါးခါးလိမ္းမယ္၊ ဝ ေရ ဝ" လို႕ ေျပာၿပီး သမီးပါးမွာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ ဝိုင္းဝိုင္းေလးကြက္ေပးရင္ သမီးက ၿငိမ္ခံေနတယ္။ ကြက္ၿပီးတာနဲ႕ "ဟယ္... ငါ့သမီးေလးက ပါးကြက္ေလးနဲ႔ လွလိုက္တာ" လို႔ ေမေမက ၿပံဳးၿပီး ခ်ီးမြမ္းလိုက္ရင္ သမီးက သေဘာက်ၿပီး ၿပံဳးေနလိုက္တာ အၾကာႀကီးမို႔ ရြာက ဘြားဘြားႀကီးတို႔ကေတာင္ အံ့ၾသလို႔။ အခုေတာ့ ငယ္ငယ္ကလို သိပ္မၿငိမ္ေတာ့ ပါးကြက္လည္း ဝိုင္းတဲ့အခါဝိုင္း၊ ဘဲဥပံုျဖစ္လိုက္၊ ရွည္လေမ်ာျဖစ္လိုက္နဲ႔ေပမယ့္ "ဟယ္.. ငါ့သမီးေလး လွလိုက္တာ" လို႕ ေမေမက ခ်ီးက်ဴးရင္ သမီးေလးက ေက်နပ္ၿပံဳးႀကီးၿပံဳးေနတံုး...။
အရင္က သမီးေလးက ေမေမ့ကိုပဲကပ္ၿပီး အေမမွအေမမို႔ သမီးေဖေဖကေတာင္ "ေအးေပါ့.. ၂၄ နာရီလံုး တူတူေနေနရတာကိုး၊ သူ႕အာဟာရအိုးႀကီးကိုး၊ ကေလးက ကပ္မွာေပါ့" လို႔ မနာလိုသံနဲ႔ ေျပာခဲ့တာ။ အခုေတာ့ သမီးက ေဖေဖ့ကို ပိုကပ္ေနသလိုပဲ။ ေဖေဖအျပင္က ျပန္လာၿပီးသမီးကို တန္းမခ်ီရင္ ငိုမယ္။ သမီးကို အခန္းထဲမွာ ေမေမနဲ႔ထားခဲ့ၿပီး ေဖေဖ အခန္းျပင္ ထြက္သြားရင္ သမီးငိုမယ္ (ေမေမက သမီးနဲ႕ေဖေဖ့ကို အခန္းထဲထားခဲ့ရင္ေတာ့ သမီးမငိုဘူး)။ ေဖေဖ့ဖုန္း လာလို႕၊ ေဖေဖလုပ္စရာ ရွိလို႕ ေမေမခ်ီမယ္ျပင္ရင္ေတာင္ အခ်ီမခံဘူး၊ ေဖေဖမရွိမွသာ သမီးက ေမေမ့ဆီကပ္တာ။ ကပ္တာမွာလည္း မခ်ီမခ်င္း ပုဆိုးစ၊ ထမီစဆြဲထားတာ၊ သမီးလက္ကို ေျဖရင္ သမီးငိုမယ္။ လက္မေျဖပဲ လမ္းသြားရင္ သမီးက လံုခ်ည္စကို လက္က ဆုပ္လ်က္သား ဒရြတ္တိုက္လိုက္လာတတ္တယ္။ ခ်ီထားရင္ ေအာက္ကို လံုးဝခ်မရေတာ့။
 |
| ခြ်ဲပတံုးကေလး |
သမီး ၁ ႏွစ္သမီးေလာက္ကစ အေမးခံရတဲ့ ေမးခြန္းက ကေလးစကားေျပာတတ္ၿပီလား ..တဲ့။ ေသာၾကာေန ႔ေမြးတဲ့ သမီးေလးက စကားေတာ့ အင္မတန္မ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးဘာသာနဲ႔ပဲ ေျပာတာေပါ့။ သမီးေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တာ မံမံပါ။ ထမင္းေကြ်းရခက္ေပမယ့္ ထမင္းစားတာကိုေတာ့ မံမံလို႕ ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တယ္။ သေဝထိုးနဲ႕စတဲ့ အသံကို သမီး မေျပာတတ္ေသး ဘူး။ ေဖေဖလို႔ေခၚခိုင္းရင္ ခဏပါးစပ္ျပင္ ႀကိဳးစားၿပီးအသံထြက္ေပမယ့္ ပါပါးပဲေျပာတယ္ ၊ ေမေမ လို႔ ေခၚခိုင္းရင္ မာမား ပါးပါးတဲ့။ သမီးအေျပာအမ်ားဆံုးကေတာ့ ဘူး နဲ႔ဆံုးတာေတြ.... :))။ သမီးထမင္းဇလံုနဲ႕ ဇြန္းကိုင္ၿပီး ေမေမလာတာျမင္လုိက္တာနဲ႔ ေကြ်းမယ္ေတာင္ မျပင္ရေသးဘူး ေခါင္းေတြ ခါၿပီး.. "ဟားဝူး...ဟားဝူး"နဲ႔ ေျပာေတာ့တာပဲ။ သမီးမႀကိဳက္တာလုပ္ရင္ (တီဗီဖြင့္လို႔ သမီးၾကည့္ခ်င္တာ မဟုတ္ရင္၊ ဖုန္းေတာင္းတာ မေပးရင္၊ ထမင္းပန္းကန္ထဲ သမီးကို လက္ေပးမႏႈိက္ရင္ ) ေခါင္းခါၿပီး မႀကိဳက္ေၾကာင္းလည္းျပ၊ ပါးစပ္ကလည္း "ဟမ္းဝူး..ဟမ္းဝူး..." နဲ႔ ေျပာေနေတာ့တာ ။ ဘူး (သမီးအသံထြက္နဲ႔ ဆို .. ဝူး.... ) ဆိုတာ မႀကိဳက္တဲ့၊ ျငင္းတဲ့စကားလံုးဆိုတာ သမီးသိသြားၿပီ။
လူနားလည္တဲ့စကား ေသခ်ာမေျပာတတ္ေသးေပမယ့္ လူစကားေတာ့ သမီးေသခ်ာ နားလည္ေနၿပီ လို႔ ေမေမထင္တယ္။ ေဖေဖျပန္လာရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဧည့္သည္ကိုျဖစ္ျဖစ္ သမီး ဆိုးတံုးက အေၾကာင္းေျပာရင္ သမီးက " ေဟး..ေဟး" နဲ႔ ေအာ္ၿပီး မႀကိဳက္ေၾကာင္းျပတယ္။ သမီးဆိုးလို႔ ေမေမက "ဒုတ္ဒုတ္ ေနာ္ " တို႕ "မီးမီးကို ေမေမ ရိုက္ရိုက္ေနာ္.. " လို႕ေျပာရင္ သမီးက ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္လက္၂ ဘက္ကိုယ္ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ရိုက္တယ္...။ ပါးစပ္ကလည္း " တဟင္းဟင္း" ႀကိမ္းေသးတာ...။ စာအုပ္၊ ေဘာလံုး၊ စားပြဲ၊ တီဗီ၊ ဖုန္း၊ အျပင္ထြက္၊ အိပ္တယ္၊ လွဲတယ္၊ စသျဖင့္ စကားလံုးတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သမီးသိေနၿပီ။
သမီးႀကီးရင္ စာဖတ္ဝါသနာပါ၊မပါ မသိရေပမယ့္ အခုေတာ့ သမီးက စာအုပ္ႀကိဳက္တယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခ်ီထားရင္ စာအုပ္စင္နားသြားခိုင္းတယ္။ အခုလည္း ၿငိမ္ေနလို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္ သမီးက စာအုပ္ကေလး လွန္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ ဒီတစ္အုပ္တည္းကို မရိုးႏိုင္ဘူး..။ တခါတေလက် ေရာင္စံုအရုပ္ေတြပါတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကို ဟိုဘက္လွန္ၾကည့္လိုက္၊ ဒီဘက္လွန္ၾကည့္ လိုက္ လုပ္ေနတတ္တယ္။ အရင္တစ္ပတ္က ကိုကိုကူးကူးနဲ႔ ကိုကိုဖူးဖူးတို႔ ငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ လာေပးလို႔ သမီးမွာ စာအုပ္ေတြေတာ့ မ်ားလာၿပီ။ ေမေမသတိထားမိတာ သမီးစာအုပ္ၾကည့္ရင္ လူပံု၊ ေၾကာင္ပံုပါတဲ့ အရုပ္စာမ်က္ႏွာေတြကို အတည့္ၾကည့္တတ္သြားၿပီ။ စာခ်ည္းပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္ေတာ့ အတည့္ျဖစ္လိုက္ ၊ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္လိုက္ပဲ။ အစကေတာ့ အၿမဲ ေျပာင္းျပန္ႀကီး ၾကည့္တာ။
 |
| အရုပ္ၾကည့္ရတာ ႀကိဳက္တယ္။ |
သမီးက လူႀကီးလုပ္သမွ် လုိက္လုပ္တတ္လြန္းတယ္။ ေခါင္းကုတ္မိရင္၊ ႏွာေခါင္းႏိႈက္မိရင္ သမီးက မွတ္ထားၿပီး အဲဒါပဲ ခဏခဏ လိုက္လုပ္လို႔ လူႀကီးေတြက သတိထားေနၾကရတယ္။ ေမေမနဲ႕ ေဖေဖ ရုပ္ေျပာင္ျပသမွ်လည္း သမီးက ေနာက္က အကုန္လုိက္လုပ္တယ္။
သမီးေလးႀကီးလာေလ..သမီးလုပ္သမွ်၊ ေျပာသမွ်ကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ရေလ ျဖစ္လာတယ္။ သမီးေလး ရယ္တာ ျမင္ခ်င္လို႔ သမီးရယ္ေအာင္ ေမေမက နည္းမ်ိဳးစံုလုပ္ျပတယ္။ သမီးမႀကိဳက္တာေတြ႔လို႔ မေက်နပ္တဲ့မ်က္ႏွာျဖစ္သြားရင္လည္း သမီးမ်က္ခံုးက ေဖေဖ့လို ျဖစ္ျဖစ္သြားတာကို သေဘာက်ၿပီး သမီးကို ေမေမက စ မိျပန္ေရာ...။
သမီးရဲ႕တိုးတက္မႈ၊ ေနာ့တီး Naughty ျဖစ္မႈေလးေတြ သတိရမွ ထပ္ေရးအံုးမယ္ သမီးေရ.....။
6 comments:
စကားေၿပာေစာတဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ ၁ႏွစ္ ေလာက္ကစေၿပာတယ္။အိမ္မွာ သမီးေလးက ေစာတယ္။သားေလး က ၂ႏွစ္ေက်ာ္မွာ နဲနဲစေၿပာတာ။၃ႏွစ္နားနီးမွ နဲနဲ ၇ွည္ရွည္ေၿပာတယ္။အခုေလးႏွစ္ လံုးေစံပတ္ေစ့ မေၿပာနိုင္ေသးဘူး။ေၿပာခ်င္တာကိုၿဖတ္၊ၿဖတ္ၿပီးေၿပာတယ္။တူေလး ၁ေယာက္ေလ ၁ႏွစ္နဲ႔ ၂လ မႈံမႈံအရြယ္ေလာက္ေပါ့ ဖိုးသာထူးတို႔ ၊မမ ၀၀ ထထ က တို႔ ကို ဟန္အမႈရာနဲ႔ကဗ်ာ အစ အဆံုး ဆိုတတ္တယ္။အခုမေၿပာေသးလဲ သိပ္မစိုးရိမ္ရပါဘူး။ေနာင္က်ရင္ ေၿပာတာပါပဲ။၀ိုင္းရင္ခြင္ ကထုတ္တဲ့ ba ba black sheep အေခြရွိလား။ၿမန္မာ လိုေရာ အဂၤလိပ္လိုေရာ ကဗ်ာေလးေတြ ကေလးေတြ ဆိုၾက၊ကၾကတာ။သမီးငယ္ငယ္ က အဲဒါ သိပ္ၾကိဳက္တယ္။
ခ်စ္လုိက္တာ
အသဲယားတယ္..
အဲ့အရြယ္ေလးေတြ လမ္းေလွ်ာက္တာ တကယ္ စက္ရုပ္ကေလးေတြလုိပဲ
မႈံေလးကသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္
ဟုတ္တယ္ ဂြ်န္ဝမ္း .ေမာင္ႀကီးအမ်ိဳးထဲက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆို တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာ လူႀကီးနဲ႕ စကားအျပန္အလွန္ေျပာတတ္ေနတာေတြ႕ဖူးတယ္..ခုေတာ့ ၈ တန္းေလာက္ရွိၿပီ ..
ေမနဲ႕ တီ.. သမီးေလးကို ခ်စ္လို႕ ေက်းဇူး.. :))
ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ့ မႈံကေလး။ သူ႕ အေမ ေရးထားတာေလးေတြ သူ စာဖတ္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ ျပန္ဖတ္ရရင္ ျပဳံးျပဳံးၾကီး ျဖစ္ေနမွာပဲ း))
ေနာင့္
အၾကာၾကီး ရွက္ၿပံဳးၿပံဳးေနမွာေနာ.... ခ်စ္စ္စ္၏ မႈံ...
Post a Comment