ေမာင္ႀကီးသည္ ကြ်န္မကို နေမာ္နမဲ့၊ မရွပ္ေတး ၊ ျပာေလာင္ခတ္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ အၿမဲ ယူဆထားပံု ရသည္၊ (သူ ယူဆတာကို ကြ်န္မကလည္း မျငင္းပါ) ။
ကြ်န္မစင္ကာပူေရာက္ကာစက အျခား အသိမိသားစု တစ္စုႏွင့္အတူ JTC အိမ္ခန္း တစ္ခန္းကို ငွားေနၾကသည္။ ၁ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကြ်န္မတို႕နာမည္ႏွင့္ သပ္သပ္တစ္ခန္းငွားေနရန္ အိမ္ခန္းရွာေနစဥ္ JTC website မွာ ရထားမွတ္တိုင္ႏွင့္ နီးနီးနားနားမွာ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းလြတ္တာေတြ႕၍ ခ်က္ခ်င္းသြားငွားၾကသည္( ေနာက္က်လွ်င္ တျခားသူ ဦးမည္စိုး၍) ။ JTC ရံုးကအျပန္ Jurong East MRT ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မက အစိမ္းလိုင္းကဆင္း Clememti အိမ္ကို ျပန္၍ ေမာင္ႀကီးက အနီလိုင္းစီးကာ အလုပ္ဆက္သြားရမွာ ျဖစ္သည္ ။ Jurong East MRT မွာ ရထား ၂ လိုင္း ဆံုတာမို႕ ကြ်န္မ ရထားမွားစီးၿပီး တျခားပါသြားမွာ သူေတာ္ေတာ္စိုးရိမ္ေနသည္။ ရံုးထဲက ထြက္ကတည္းက ဘူတာထိ လမ္းေလွ်ာက္လာစဥ္ Jurong East MRT ဟာ ရထား ၂ လိုင္းရွိေပမယ့္ မရႈပ္ေၾကာင္း၊ သို႕ေသာ္ မွားႏိုင္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္သြားမည့္ ဘူတာကို ေျမပံုမွာၾကည့္ၿပီး ေသခ်ာဖို႕လိုေၾကာင္း ၊ အနီလိုင္းကိုသြားလွ်င္ ဘူတာအစမို႕ မရႈပ္ေသာ္လည္း အစိမ္းလိုင္းသြားလွ်င္ ၾကားဘူတာျဖစ္ေန၍ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ မွားမစီးေစရန္ အလြန္သတိထားဖို႕ တစ္လမ္းလံုး ၾသဝါဒ ေျခြလာသည္ (အဲဒိအခ်ိန္ ကြ်န္မ စင္ကာပူေရာက္တာ ၁ ႏွစ္ တင္းတင္းရွိပါၿပီ၊ ကိစၥရွိလွ်င္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဟိုဟိုဒီဒီလည္း သြားေနပါၿပီ ) ။ ကြ်န္မစီးရမည့္ ရထားလာမည့္ဘက္ထိ လိုက္ပို႕ၿပီးေသာ္ သူ႕ခရီးဆက္ရမည့္ဘက္သူ ထြက္သြားပါသည္။ ရထားလာေတာ့ ကြ်န္မ ရထားေပၚ တက္လုိက္သည္၊ ရံုးဆင္းကာစမို႕ ရထားက်ပ္စ ၿပဳေနပါၿပီ ။
ရထားထြက္ေတာ့ ေနာက္တစ္မွတ္တိုင္ ကြ်န္မဆင္းရမည့္ မွတ္တိုင္ Clementi ဟု ေက်ညာျပီးေနာက္ သူ စိတ္မပူေစရန္ ကြ်န္မ ဖုန္းထုတ္ ဆက္ပါသည္။ ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့ သူ႕ Ringtone မ်ိဳးႀကီး သီခ်င္းသံ ၾကားလုိက္ရ၍ ကြ်န္မ ေၾကာင္သြားသည္။ သူ ဖုန္းမကိုင္ပါ။ ထပ္ေခၚေတာ့ မ်ိဳးႀကီး ထပ္ေအာ္ပါသည္။ ရထား ဒီဘက္ဝင္ေပါက္ႏွင့္ ဟိုဘက္ဝင္ေပါက္မွာ အသီးသီးရပ္ေနၾကေသာ ကြ်န္မႏွင့္ ရထားမွားစီးလာေသာ သူလည္း တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ျမင္သြားၾကပါၿပီ။ သူ႕မ်က္ႏွာ အီလည္လည္ျဖစ္ေန၍ ကြ်န္မကား ရထားေပၚ လုူက်ပ္က်ပ္ထဲ အေဖာ္မရွိပဲ တစ္ေယာက္တည္း ဝါးလံုးကြဲမရယ္မိေအာင္ အတင္းထိန္းခ်ဳပ္ရတာ မ်က္ေမွာင္ေတြ ဘာေတြ ကုတ္ထားရတဲ့ အထိပဲ ။ ရထား Clementi မွာရပ္ေတာ့ သူ ေျပးဆင္း ကြ်န္မကို လက္ျပကာ ဟိုဘက္ရထားကိုေနာက္ေၾကာင္းျပန္စီးကာ အလုပ္ကို သုတ္ေျခတင္သြားပါသည္။ ေၾသာ္.. ခ်စ္ရပါေသာ ကြ်န္မရဲ႕ ေမာင္ႀကီး...... ။ ကြ်န္မတစ္ခုခု နေမာ္နမဲ့လုပ္မိလို႕ သူ စ မယ္ ႀကံရင္ ဒီအေၾကာင္းေလး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေျပာၿပီး ရယ္ရတာ အရသာရွိလွသည္။
ကြ်န္မကား ေနရာတကာ အားနာတတ္သူ၊ မေျပာရဲသူ (အိမ္မွာႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးသူမ်ားၾကားတြင္သာ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနသူ)၊ ေနပံု ထိုင္ပံုကလည္း အလကားေနရင္း လူတကာကို လုိက္ ေအာက္က်ိဳ႕မည့္ဒီဇိုင္း ကုတ္ကုတ္ ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ ျဖစ္ေလရာ သူက မၾကာခဏ သင္ရသည္။
တစ္ခါက ဂ်ဴေရာင္းပြိဳင္႔မွာ ကြ်န္မအက်ီဝယ္မလုိ႕ ဝတ္ၾကည့္ရာ ဆိုဒ္မေတာ္သျဖင့္ ေနာက္တစ္ထည္ ယူေပးဖို႕ အေရာင္းဝန္ထမ္းကို "ေနာက္တစ္ထည္ယူေပးလို႕ ရမလား" ဟု အလြန္တရာ အားတံု႕အားနာျဖင့္ ေျပာမိ၍ ဆိုင္ကအထြက္မွာ သူက တဖြဖြ ေျပာလာသည္။ " ကိုယ္က ပိုက္ဆံေပး ဝယ္တဲ့လူ ၊ သူက ေရာင္းတဲ့လူ၊ ဘာမွ အားနာေနစရာမလိုဘူး၊ ဘာမွလည္း လြန္လြန္ကဲကဲ ခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ေမးကို ေဟာဒီလို ပင့္ထားစမ္းပါ ( သူ႕ေမးကို ဆတ္ကနဲ ပင့္ျပၿပီး သရုပ္ျပသည္) ၊ ဘယ္သူ႕မွာ ေတာက္ဂရုမစိုက္ဘူး ဆိုတဲ့ စတိုင္လ္နဲ႕ ရင္ေကာ့ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္စမ္းပါ ( ဒါကိုေတာ့ သရုပ္မျပေခ်) ၊ စသည္ျဖင့္.. (အမွန္တကယ္ကို သူေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားပါေပ..။ ကိုယ္က ဟုတ္ေန၍ ကြ်န္မ ရယ္က်ဲက်ဲသာ လုပ္ေနရသည္။
တစ္ခါက ဂ်ဴေရာင္းပြိဳင္႔မွာ ကြ်န္မအက်ီဝယ္မလုိ႕ ဝတ္ၾကည့္ရာ ဆိုဒ္မေတာ္သျဖင့္ ေနာက္တစ္ထည္ ယူေပးဖို႕ အေရာင္းဝန္ထမ္းကို "ေနာက္တစ္ထည္ယူေပးလို႕ ရမလား" ဟု အလြန္တရာ အားတံု႕အားနာျဖင့္ ေျပာမိ၍ ဆိုင္ကအထြက္မွာ သူက တဖြဖြ ေျပာလာသည္။ " ကိုယ္က ပိုက္ဆံေပး ဝယ္တဲ့လူ ၊ သူက ေရာင္းတဲ့လူ၊ ဘာမွ အားနာေနစရာမလိုဘူး၊ ဘာမွလည္း လြန္လြန္ကဲကဲ ခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ေမးကို ေဟာဒီလို ပင့္ထားစမ္းပါ ( သူ႕ေမးကို ဆတ္ကနဲ ပင့္ျပၿပီး သရုပ္ျပသည္) ၊ ဘယ္သူ႕မွာ ေတာက္ဂရုမစိုက္ဘူး ဆိုတဲ့ စတိုင္လ္နဲ႕ ရင္ေကာ့ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္စမ္းပါ ( ဒါကိုေတာ့ သရုပ္မျပေခ်) ၊ စသည္ျဖင့္.. (အမွန္တကယ္ကို သူေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားပါေပ..။ ကိုယ္က ဟုတ္ေန၍ ကြ်န္မ ရယ္က်ဲက်ဲသာ လုပ္ေနရသည္။
တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူႏွင့္ကြ်န္မ Peninsula Plaza ေရာက္တံုး စြယ္ေတာ္ရိပ္ အၿငိမ့္ေခြ၊ ေပၚလီေက်ာင္းေတြမွာ ကေသာ ျမန္မာအၿငိမ့္ေခြမ်ား ဝယ္ခ်င္၍ လိုက္ရွာသည္။ ဗီစီဒီေတြ၊ စီဒီေတြခ်ည္းပဲ ( ေရာင္းသလား၊ ငွားသလားမသိ ) အမ်ားႀကီး ခင္းက်င္းထားေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြ႕၍ အားရ ဝမ္းသာ ဝင္ရွာ၊ မေတြ႕ေတာ့ ဆိုင္ရွင္ကို ေမးမိပါသည္။ ေကာင္တာေနာက္မွာ ဆိုင္ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ကြ်န္မႏွင့္ ေမာင္ႀကီးကို အထင္ေသးေသာအၾကည့္ျဖင့္ မၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ခ်င္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ၊ မေျဖခ်င့္ ေျဖခ်င္ "မရွိဘူး" ဟု တစ္ခြန္းတိတိေျဖ၍ လုပ္လက္စ (ဘာလုပ္ေနတယ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့)ကို ဆက္လုပ္ေနသည္။ ဆိုင္ထဲမွာ လူရႈပ္ေနလို႕လည္း မဟုတ္၊ ေဈးဝယ္လာသူ ကြ်န္မတို႕ ၂ ဦးသာ။
ပင္နီဆူလာပလာဇာက ျမန္မာဆိုင္ပိုင္ရွင္အခ်ိဳ႕ (သို႕မဟုတ္) အမ်ားစုသည္ ေဈးဝယ္လာသူမ်ားကို အထက္စီးက ဆက္ဆံတတ္ေၾကာင္း ၾကားဖူးေသာ္လည္း အႏွီဆိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေလာက္ေတာ့ ဆိုးရြားလိမ့္မည္မထင္။ ( ဆိုင္အမည္၊ ဘယ္အထပ္မွာလဲ ဆိုတာ တကူးတက မွတ္မထားမိ၍ ေမ့ေနပါၿပီ)။
သူႏွင့္ကြ်န္မ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္သည္၊ ကြ်န္မ မ်က္ႏွာ တင္းကနဲျဖစ္၍ သြားမယ္လို႕ သူ႕ကို အခ်က္ျပေသာ္ သူသည္ "သြားလိုက္ပါအံုးမယ္ အန္တီ" ဟု ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာ ႏႈတ္ဆက္သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ သူက ေဒါသသံျဖင့္ "လူေတြကိုမ်ား ဘာမွတ္ေနတယ္ မသိဘူး၊ ေျဖခ်င္သလုိ မေျဖခ်င္သလိုနဲ႕ ၊ သူ႕ဆိုင္လာအားေပးတာကို သူ႕လုပ္စာစားေနရတာက်ေနတာပဲ .. စစ္တီးေဟာက ဆိုင္ေတြ ဒါမ်ိဳးခ်ည္းပဲ ၊ အဝတ္အစားၾကည့္ၿပီး လူေတြကို ဆက္ဆံတာ ... " စ သျဖင့္ ျမည္တြန္ေတာက္တီး (တနည္း) အတင္းေျပာေလရာ ဘာလို႕မ်ား ဒီေလာက္ ဆက္ဆံေရးက်ဲတဲ့ ဆိုင္ရွင္ မိန္းမႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ေနေသးလဲ ဟု သူ႕ကို အျပစ္တင္ဖို႕ ပါးစပ္ ဟ လိုက္သည့္ ကြ်န္မ ဘာေျပာရမည္မသိေတာ့ေပ.... ေၾသာ္... ဤသို႕လွ်င္ အသိခက္လွပါသည့္ ေမာင္ႀကီးပါေပ။
ဇန္နဝါရီ ၂၂ ရက္ေန႕က ေမာင္ႀကီးေမြးေန႔မွာ မေရးျဖစ္လုိက္တဲ့ ပို႕စ္ .... ^.^
12 comments:
Hehe
Visto
သူက ေမာင္ၾကီး ေမာင္ၾကီး နဲ႕ ေရးေတာ့ ောမင္ၾကီးကိုေတြ႕ရင္ ေမာင္ၾကီးလို႕ဘဲေခၚခ်င္ေနတယ္ ..ဘိုလုပ္မလဲ
ေခၚလိုက္ေပါ့..ဘာက်ဳလဲ.... ကိုယ့္ေမာင္ အႀကီးကို ေမာင္ႀကီး ေခၚသလိုေပါ့..တို႔မ်ားေတာင္ (ကို)ေမာင္ႀကီးပဲေခၚတယ္... အခ်ိဳ႕ကေတာ့ မံႈကေလး အေဖ..မႈံႀကီးတဲ့... ခ်စ္စရာႀကီး....မြ...မြ...:D
ဟုတ္ပ ေမာင္ၾကီးရယ္.....အိမ္ကလူမ်ား ဒီကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ICA ကို STUDENT PASS တင္တာ တစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လိုက္တာပဲ..စိတ္ပူေပါင္
Happy belated birthday ေမာင္ႀကီးေရ :P
အားမငယ္စင္စင္ တီတင့္ေလာက္ေတာ့ ဆိုးမယ္မထင္ဘူး အၿမဲတန္း အလြဲေတြမ်ား နာမည္ေတြမွား အလုပ္မရွိ ခလုတ္ထိ ေဆးေတြထည့္ရ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆိုတာ တီတင့္ေပါ့ :D
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဟုတ္ပ...မမစင္ ပုိစ့္ေတြ ဖတ္ပီး ေနာင့္ က မမစင့္ ေမာင္ၾကီး ကို ေမာင္ၾကီးလုိ႕ပဲ စိတ္ထဲ ေခၚေနမိရင္း...ေနာက္ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ... ေမာင္ၾကီးကေန မႈံၾကီး လုိ႕ ကုိယ့္ဘာသာ မွတ္ေနေတာ့တာ...ဂ်ဳေရာင္းအိ မွာ တစ္ခါ ေတြ႕ေတာ့..ဟယ္ ဟုိမွာ မႈံၾကီး ဆုိေတာ့ ... ေဘးက တစ္ေယာက္က ဘယ္သူတုန္းတဲ့...မႈံေလး အေဖ မႈံၾကီးေလ လုိ႕ ခပ္တည္တည္ နဲ႕ ကိုယ့္ဘာသာ ရွင္းျပလုိက္ေသးတာ။ :D
တိုု႔လည္း ေတြ႔ျပီး စကားစေျပာတာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ပဲ ေမာင္ၾကီးလိုု႔ တန္းေခၚပလိုုက္တာပဲ... :D :D :D
ေတာ္ေသးတယ္ မမစင္ ခုေနာက္ပိုင္း ေမာင္ႀကီး ေျပာင္းေရးျဖစ္တာ။ အစက ကၽြန္မခ်စ္သူလုိ႔ ေရးေသးတယ္ မဟုတ္လား။ hee hee =D
ဒီေလာက္ အထင္ေသးတတ္တာ ကိုင္ထားတဲ့ ပစၥည္းကို ပစ္ခ်ခဲ့ရမွာ အစ္မကလည္း စြာမလိုနဲ႕ ညံ့ထွာ း)
က်ေနာ္လည္းတူတူပဲ အိမ္မွာသာ ၾကက္ဖ အျပင္ေရာက္ရင္ ၾကက္မၾကိိး ျဖစ္သြားေကာ ။
ၿဖစ္ရမယ္... တီစင္။
ဟမ္..ကိုမ်ိဳး..အၿပင္ထြက္ေတာ့ ဘာၿဖစ္သြားတယ္.. :P။
မွာတမ္းေခြ်တဲ႔ေမာင္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ရထားမွားစီးတာရီလိုက္ရတာ...
အမရယ္ ရီလိုက္ရတာ ေမာလို႔ xD
Post a Comment