သမီးရဲ႕ အဝတ္အစားေတြ...

မေန႔က သမီး (၉)လျပည့္ က်န္းမာေရးစစ္၊ ေပါင္ခ်ိန္၊အရပ္တိုင္း၊ အျမင္၊အၾကားအာရံုေတြ စစ္ဖို႔ SGH (Singapore General Hospital) က Healthy Promotion Board ကိုသြားရတယ္။ အျပန္ Vivocity ကို ဝင္ျဖစ္တယ္ (ႀကံဳလို႔ၾကြားရရင္ ကြ်န္မ စင္ကာပူေရာက္တာ ၄ႏွစ္ရွိေတာ့မယ္။ Vivocity အထဲကို ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတာပဲ... :P)။ ဆက္ၾကြားရရင္ တစ္ခါကလည္း သူငယ္ခ်င္း သေဘာၤသားက စလံုးမွာ ကမ္းကပ္တံုး ဖုန္းဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႕ (ေမာင္ႀကီးမအားလို႕) လိုက္ပို႔ရ တံုးက Simlim Square ကို စီးတီးေဟာကေန တက္စီနဲ႔ပို႔ေပးလို႔ တဗ်စ္ဗ်စ္ေျပာမဆံုးဘူး၊ အျပန္ လည္း စီးတီးေဟာထိ တက္စီစီးျပီးမွ MRT စီး ျပန္လာတာ။ ကြ်န္မလည္း သူ႔လိုပဲ Simlim Square ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ေရာက္ဖူးတာဆိုတာ သူသိမသြားရွာဘူး..... ဟိ။
အိမ္ထဲမွာပဲေနခ်င္ၿပီး အျပင္ထြက္ရမွာ တြန္႔ဆုတ္တဲ့အက်င့္က သမီးေလး ႀကီးမွ ေပ်ာက္မယ္ ထင္တယ္။ ကိုယ္မသြားခ်င္ေပမယ့္ ကေလးသြားခ်င္ရင္ပို႔ေပးရမွာကိုး။

လိုရင္းေမ့ၿပီးမွ ျပန္ေကာက္ရရင္ Vivo မွာ ခရစ္စမတ္နီးေတာ့ ေစ်းေတြ ခ်ေနတာေတြ႔တယ္။ သမီးအတြက္ အက်ီ (၃)ထည္ ဝယ္ျဖစ္တယ္။ သမီးအတြက္ အက်ီ ဝယ္ကိုဝယ္မယ္ တိုင္ပင္ထားတာမို႔ ဝယ္ျဖစ္ေအာင္ ဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ 30% ေတြ ၊ 40% ေတြ နဲ႕ ၃ ထည္ယူရင္ additional 10%  ေတြ ေစ်းခ်ေနေပမယ့္ စုစုေပါင္းေတာ့ ၇၀ နီးပါးက်တယ္။ (ကိုယ့္အတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ ၄၀ ေက်ာ္တန္ အက်ီဝယ္ဖို႕ အခါ ၄၀ ရဲ႕ ၈ပံု၁ ပံုေလာက္ေတာ့ စဥ္းစားတာပါ)။ အိမ္မွာ အေနမ်ားတဲ့လူျဖစ္တာရယ္၊ ကိုယ္ရွာတဲ့ေငြ မဟုတ္တာရယ္ေၾကာင့္ပါ ...  ေမာင္ႀကီး လာဖတ္မိရင္ သနားသြားေအာင္ အဟိ

ဓာတ္ပံုျပန္ၾကည့္ေတာ့ ခရမ္းျပာေလးတစ္ထည္ပဲ လွတယ္။ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုယ္ ပိုသေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ ဆိုင္ထဲ လူရႈပ္လြန္းလို႔ အျပင္မွာကေလးနဲ႕ေစာင့္ေနတဲ့ ေမာင္ႀကီးဆီ ၉၆ ခါေလာက္သြားတိုင္ပင္ေသးတာ။

သမီးနဲ႔ ကြ်န္မ စင္ကာပူကိုေရာက္ၿပီးမွ သမီးအတြက္ ပထမဆံုး အက်ီဝယ္ျခင္းပဲ၊ ဒီကအက်ီဆိုလို႕ သူမ်ားလက္ေဆာင္ေပးတာေတြရယ္၊ အရင္ ေမာင္ႀကီးျပန္လာတံုးဝယ္လာတာေတြရယ္ပဲ။ ဒါေတာင္ ကေလးအဝတ္အစားေတြ မဝယ္နဲ႔လို႔ ကြ်န္မက အၿမဲမွာတာ...၊ သမီးေလးက အႀကီးျမန္ေတာ့ ၃၀ ၊ ၄၀ ေပးဝယ္ထားတဲ့ အက်ီက၂ လေလာက္နဲ႕ ေသးသြားျပန္၊ တခါတေလ ဝတ္ေတာင္ မဝတ္လိုက္ရဘူး ၊ ေမာင္ႀကီး ဝယ္လာတဲ့ ၂ လခြဲသမီးအက်ီက လည္ဟိုက္၊ စကဒ္ က ေပါင္လည္ဆိုေတာ့ ရြာမွာ ျခင္ကိုက္ တာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္လုိက္ဖက္ပါ့မလဲ။ ကေလးပိစိအဝတ္ ကို အဲ့ေလာက္ႀကီး ေပး ဝယ္ရတာ လည္း ႏွေမ်ာမိတယ္။ ႀကီးလာလို႔ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္ ဆိုရင္တာ့ ဝယ္ရမွာေပါ့ (ေက်ာင္းဆိုလို႕ ျမန္မာလို ေကာင္းေကာင္း မေရးတတ္၊ မဖတ္တတ္မွာ စိုးလို႔ ေက်ာင္းလည္း ျမန္မာျပည္မွာပဲ ျပန္ထားရမလိုလို စိတ္ကူးရွိေသးတယ္၊ စိတ္ကူးေတြပါပဲ.. ဘယ္လိုျဖစ္လာမယ္ မသိေသးဘူး) ။

ေဖေဖဝယ္လာတဲ့ အက်ီနဲ႔စကဒ္ဝတ္၊ ကာကြယ္ေဆးထိုးခံရၿပီး ငိုျပန္လာတဲ့ ၂လခြဲ သမီးေလး

စင္ကာပူမွာကေလးအဝတ္အစားေတြ သိပ္ေစ်းႀကီးတယ္။ ကြ်န္မႀကိဳက္တာေတြကလည္း ၅၀ ၊ ၆၀ တန္ေတြ ျဖစ္ ျဖစ္ေနတယ္... :D။ အဲဒါေၾကာင့္ သမီးအိမ္ေနရင္းဝတ္ဖို႔ အက်ီေတြ ျမန္မာျပည္ကခ်ဳပ္လာတာ အမ်ားႀကီးပဲ၊ စပန္႔သားေတြ ၊ ဝိုင္သားေတြနဲ႔ လီနင္သား၊ ခ်ည္သားေလးေတြ၊ တစ္ကိုက္ကို ၁၈၀၀ ကေန ၂၀၀၀ ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ သမီးေလး တစ္ဝတ္စာက တစ္ေထာင့္ထြာ နဲ႔ ခ်ဳပ္ခကလည္း တစ္ဝတ္စာကို ၁၂၀၀ ေလာက္ပဲရွိတယ္၊ ပန္းထိုးေပးရင္ေတာ့ ၁၇၀၀၊၁၈၀၀ ေလာက္ေပးရတယ္။  ခ်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ခ်ဳပ္လိုက္တာ ထြက္လာခါနီး ကေလးအက်ီခ်ဳပ္ခ ၅ ေသာင္းေက်ာ္ ရွင္းရတယ္။ အဝတ္အစား တစ္စံုကို ျမန္မာေငြနဲ႕ ၃၀၀၀ ပတ္ဝန္းက်င္၊ ခုေငြေစ်း နဲ႔ဆို ၅ က်ပ္ ၆က်ပ္ေလာက္ နဲ႔ ခ်ည္သားဝမ္းဆက္ေလးေတြရေတာ့ အိမ္ေနရင္းဝတ္ဖို႕ ပိုတန္တယ္ လို႕ ထင္တယ္။ ဒီမွာက ေစ်းႀကီးမွ အက်ီက ခ်ည္သားစစ္စစ္ရမွာ ၊ ေစ်းသက္သာတဲ့ အက်ီေတြက အသားထူထူ ၊ ေခြ်းမစုပ္တဲ့အသားေတြ အမ်ားႀကီးေရာထားေတာ့ ေခြ်းထြက္မ်ားတဲ့ သမီးအတြက္ အဆင္မေျပဘူး...။

ကြ်န္မ သမီးကို အဝတ္ဆင္ေပးရင္ ကိုယ္နဲ႔ကြက္တိေတြ သိပ္မဝတ္ေပးျဖစ္ဘူး၊ ပြပြ၊ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ေတြ ဝတ္ေပးျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း စတိုင္က်က်၊ ေခတ္နဲ႔ အမီ မျပင္ဆင္တတ္၊ မဝတ္စားတတ္၊ (မဝတ္ရဲတာလည္းပါတယ္.. ဆိုဒ္ကိုလားမသိဘူး..၊)။ ကိုယ္မဝတ္တတ္ေပမယ့္သူမ်ားျပင္ဆင္ဝတ္စားထားတာေတြ အားက်တယ္၊ သေဘာက်တယ္။ သမီးႀကီးရင္လည္း အျမင္မရိုင္းပဲ တင့္တင့္တယ္တယ္ ေခတ္မီမီေလး ဝတ္စားျပင္ဆင္ တတ္ေစခ်င္တယ္။ အေမလိုမဟုတ္ပဲ အလွအပအျမင္ရွိေစခ်င္တယ္။

ဒါကလည္း သမီးႀကီးလာရင္ ျပန္ဖတ္ဖို႕ ၊ ဒါမွ မဟုတ္၊ သမီးငယ္ငယ္တံုးက ဘယ္လို ဆိုျပီး ျပန္ေျပာျပဖို႔ မေမ့ေအာင္ တို႔ ထားတဲ့ သေဘာပါပဲ၊ ဘာအဆီအႏွစ္မွ မပါတဲ့စာေတြကို လာ လာဖတ္ၾက၊ ေကာမန္႔ေတြေရးသြားၾကတဲ့၊ ေဘာ္ေဘာ္ေတြေရာ၊ မေဘာ့္တေဘာ္ေတြေရာ သိပ္အားနာတယ္၊ ေကာမန္႔မေရးလည္း  ရပါတယ္လို႔...... :))) အားနာလို႔ပါ။