မုန္႔လံုးေရေပၚသႀကၤန္

ဒီေန႕ သႀကၤန္ပထမအၾကတ္ေန႔....။

မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန႔မွာ တိုပါးရိုးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သႀကၤန္ပြဲလုပ္မယ္၊ စတုဒီသာေတြေ ကြ်းမယ္။ စားခ်င္ေပမယ့္ သြားျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး...။ သမီးေလး လည္း ေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္။

သႀကၤန္ဆိုေတာ့လည္း ပိေတာက္ပန္းနံ႕ေလး ရခ်င္သလုိလို၊ မုန္႕လံုးေရေပၚေလးပဲ စားခ်င္ သလိုလို..။ Facebook ပဲ ဝင္ၾကည့္၊ ဓာတ္ပံု လွတာေတြၾကည့္၊ အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ ရင္ ေက်ာ္ၾကည့္၊ ေအာက္က ေကာမန္႕ လံုးဝ(လံုးဝ) မဖတ္မိေစနဲ႕။ အလိုလိုမွ ကုသိုလ္ေရး အားနည္းေနတဲ့ကြ်န္မအတြက္ ဒါမွ အကုသိုလ္ နည္းမယ္။ 

ေက်ာင္းမွာ အေဆာင္တူတူေနခဲ့တဲ့ ညီမေလး ၂ ေယာက္ခ်ိန္းၿပီး လာလည္ၾကတယ္။ အုန္းသီး ဇြန္းျခစ္ေလးနဲ႕ ေက်ာက္ေက်ာက်ိဳတယ္။ ၾကာဆံေၾကာ္တယ္။ ငါးဖယ္ခ်ဥ္ သုတ္တယ္။ (အားလံုး သူတို႕ ဘာသာလုပ္သြားၾကတယ္၊ ကြ်န္မက ကေလးအေၾကာင္းျပၿပီး စားရံုပဲ စားတယ္၊ ၾကာဆံေၾကာ္နဲ႕ ငါးဖယ္ခ်ဥ္သုတ္ကို ပထမဆံုးတြဲစားဖူးတာပဲ...) ။ 

မိုးေတြသည္းလာလို႕ တစ္ေယာက္ကို ရံုးပိတ္ရက္မွာ တက္ေနတဲ့ တရုတ္စာသင္တန္း သြားမတက္ဖို႕ မဲဆြယ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အစီအစဥ္မရွိပဲ မုန္႔လံုးေရေပၚ လုပ္စားျဖစ္သြား တယ္။  ဆန္မႈန္႕ ၅၀၀ဂရမ္၊ ေကာက္ညွင္းမႈန္႔ ၅၀၀ ဂရမ္ ၂ ထုပ္ဝယ္တယ္။ ေကာက္ညွင္းမႈန္႔ကို ပိုထည့္ရတယ္။ ေရေႏြးေႏြးနဲ႔ နည္းနည္းစီေလာင္းထည့္ျပီးေဖ်ာ္၊ မုန္႔ကို ႏွဲရတယ္ (သူတို႕ လုပ္တာေတြကို ေရးျပေနတာ :P) ။

အထဲကထန္းလ်က္ေတြ အျပင္ကိုေပါက္က်ကုန္လို႔ မလွပရွာတဲ့ မုန္႔လံုးေရေပၚ၊ မလွေပမယ့္ စားလို႕ေကာင္းတယ္။ အင္းမသူႀကိဳက္လို႔ လုပ္တာ။

ဒီဘက္ျခမ္းက အျဖဴေလးေတြကို မုန္႔ကတ္ေၾကးကိုက္လို႕ ကြ်န္မတို႔ အရပ္မွာေခၚတယ္။ မုန္႔လံုးေရေပၚလုပ္တဲ့ မုန္႕သားကို ျပားျပားေလးလုပ္ၿပီး ဆီနဲ႕ေၾကာ္၊ ကတ္ေၾကးနဲ႕ ညွပ္ျပီး ထန္းလ်က္ရည္ဆမ္း၊ အုန္းသီးျဖဴးစားတာ။ ရြာမွာ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေန႕လည္ဘက္ဆို "မုန္႕ကတ္ေၾကးကိုက္၊ ပဲမုန္႕၊ မုန္႔ဦးေႏွာက္" လို႔ ေအာ္ေရာင္း တဲ့ ေခါင္းရြက္သည္ေတြကို ေစာင့္ၿပီးဝယ္စားရတာ။ ကြ်န္မစားခ်င္တယ္ဆိုလို႕ လုပ္ေကြ်းသြားတဲ့ ခ်စ္ ညီမေလးေဖြးေဖြးကို သိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္။

အုန္းသီးဇြန္းျခစ္ ႏုႏုေလးနဲ႔ က်ိဳထားတဲ့ ေက်ာက္ေက်ာ၊ ကူမေပးႏိုင္လို႕ မလုပ္ပါနဲ႕ဆိုတာကို စားေစခ်င္လုိ႕ ဆိုၿပီး အတင္း လုပ္သြားေလတယ္။

ကြ်န္မအႀကိဳက္၊ မုန္႔ၾကာေစ့၊ ကြ်န္မတို႕ ၿမိဳ႕မွာေတာ့ မုန္႔လံုးေရေပၚပဲ ေခၚၾကတယ္။ သႀကၤန္မွာလည္း ထန္းလ်က္ခဲျမဳတ္ထားတဲ့ မုန္႔လံုးေရေပၚထက္ ဒီမုန္႕လံုးေရေပၚကိုပဲ လုပ္စားတတ္ၾကတယ္။ ရွိတဲ့ ထန္းလ်က္နဲ႕လုပ္ရလို႔ မည္းသည္းေနတဲ့ ထန္းလ်က္ရည္၊ "အသားမည္းေပမယ့္ အသည္းျဖဴပါတယ္ခညာ" လို႔ ေျပာေနသလိုပါပဲ...။

ဒီေန႔လုပ္စားျဖစ္တဲ့မုန္႕ ေတြ၊ သူမ်ားေပးလိုက္တဲ့ ေကာ္ဖီေက်ာက္ေက်ာက အိမ္မွာလုပ္တာမဟုတ္လို႔ ထည့္ရိုက္မထားဘူး။

ေခ်ာင္းေတြဆိုးရလြန္းလို႕ ပင္ပန္းေနတဲ့သမီးေလးလည္း ဒီေန႔ အန္တီ ၂ေယာက္နဲ႕ အတူတူ ကစားရတာ သိပ္ေပ်ာ္တယ္။ တစ္ေန႕လံုးကို မနားတမ္းကစားတာ၊ ေန႕လည္နာရီဝက္ေလာက္ ပဲ အိပ္တယ္။ အန္တီေလး ၂ ေယာက္ျပန္သြားလို႕ MRT ေလာက္ပဲ ေရာက္ဦးမယ္၊ သမီး ပင္ပန္းၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနၿပီ။ ကိုယ္ေနမေကာင္းလို႕ နလံမထူတာ ၂ ပတ္ေ လာက္၊ ၿပီးေတာ့ သမီးေလး သိပ္ေနမေကာင္းလို႕ အိပ္ပ်က္၊ ၿပိဳင္းေနတဲ့ ကြ်န္မလည္း စိတ္ေျပ လက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ သႀကၤန္မုန္႔စားခ်င္ေနတဲ့ အာသာလည္း ေျပသြားတယ္။

ကလုိက္၊ ခုန္လိုက္၊ ကစားလိုက္ သိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သမီးေလး

ရြာမွာ သႀကၤန္နဲ႔ ႀကံဳရင္ အမွတ္တမဲ့ေက်ာ္သြားၿပီး ခုႏွစ္မွ သႀကၤန္ကို လြမ္းသလိုလိုျဖစ္မိေတာ့ အြန္လိုင္းမွာစသိတဲ့ ဘုက်က် ဘေလာ့ဂါမေလး..(အဟိ... သူလာဖတ္အံုးမွာ) ေျပာေလ့ရွိတာကို သတိရၿပီး မလံုမလဲ ျဖစ္မိတယ္။ "ဗမာေတြမ်ား လြမ္းစရာမရွိ သြားေလသူ အဂၤလိပ္ကို ထ လြမ္းေနတာ" တဲ့ (ေျပာလုိက္တာ ခ်စ္စရာေလး.. ဘုက်တယ္လို႕ ကြ်န္မ မွတ္ခ်က္ခ်တာ မလြန္ဘူးထင္တယ္...:D)  ။ သူေျပာခ်င္တာကို ကြ်န္မ သေဘာေပါက္ ၊နားလည္ပါေသာ္လည္း ဒီမွာ ျပန္ရွင္းျပမေနေတာ့ဘူး၊ မႏွစ္က ရြာျပန္တံုးက ကြ်န္မ အစ္မျပန္ေျပာျပတဲ့ သူတို႕အေၾကာင္းကို ျပန္သတိရၿပီး တိုက္ဆိုင္ လို႔ ရီမိတယ္။

 တိုင္းမွဴးလာလို႕ တိုင္းကို ကိုယ့္လမ္းစရိတ္နဲ႕ကိုယ္သြား အစည္းေဝးတက္ရ၊ တုိင္းမွဴးကိုေပးတဲ့ ပန္းျခင္းနဲ႕ လက္ေဆာင္အတြက္ ပိုက္ဆံ အခ်ိဳးက် ခြဲေပးရ ၊ အထက္ကခိုင္းတာကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရ၊ အစိုးရ အသစ္တက္ၿပီးေတာ့ ရံုးရန္ပံုေငြ အျပင္က လံုးဝ မေကာက္ရ ဆိုလို႔ တခါတေလ ပိုက္ဆံစိုက္လုပ္ရ ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ခုခု မေက်နပ္တာနဲ႔ ဖုန္းဆက္လို႕ ဘီဘီစီ၊ ဗီအိုေအ ၊ အာရ္အက္ဖ္ေအ ေလဒီအိုမွာ ပါလာမွာ ေၾကာက္ရ၊ တခါတေလ စေန၊ တနဂၤေႏြရံုးကိုသြား အလုပ္လုပ္ရ..... အဲဒါေတြ မ်ားလာေတာ့ သူတို႔ေ ပါက္ကြဲၾကတယ္။ ဘယ္လူႀကီးမွလည္း နာမည္တပ္ဆဲလို႕ မျဖစ္ေတာ့ ..ဟိုစားပြဲက ေတာက္ေခါက္သံ တိုးတိုးၾကားလိုက္ရ၊ ဒီစားပြဲက  "နာရိုးမ အဂၤလိပ္ " (ကန္ေတာ့ေနာ္.. ) လို႕ ဆဲသံတိုးတိုးၾကားလုိက္ရနဲ႔ ဆိုလို႕ပါ။
ေၾသာ္.. သြားေလသူ အဂၤလိပ္ခမ်ာ ဘု၊ ဘမသိ လြမ္းခံလိုက္ရ၊ ဆဲခံလိုက္ရ....လို႔ ေတြးၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ရယ္မိေသးတယ္။ post ေခါင္းစဥ္နဲ႔ မဆိုင္ေပမယ့္ ေတြးမိသြားတာေတြပါ ခ်ေရးမိသြားတယ္..။