ခုတေလာ က်န္းမာေရး

 ကြ်န္မဖ်ား

မတ္လအကုန္ ဧၿပီအကူးမွာ က်န္းမာေရး ေတာ္ေတာ္ည့ံသြားတယ္။ တစ္ခုေသာ စေနညေနမွာ အာေခါင္ပူ၊ ထြက္သက္ေလေတြပူ၊ မ်က္လံုးေတြပူ ၊ကိုယ္လက္ေတြ နာက်င္ကိုက္ခဲ ျဖစ္လာေတာ့ ေမာင္ႀကီးဆီ မတ္ေစ့ ပို႕တယ္။ ထိပ္ခဲ ဆိုတဲ့ ျပန္စာေလးေတာင္ မရေတာ့ ဖ်ားေနတဲ့ၾကားက "ရက္စက္ေသာ--------၊ ဘာညာကြိကြ၊ကႀကီး၊ ခေခြး၊ဂငယ္၊  ႀကီး၊ င" ဆိုၿပီး ရန္ေတြ႔တဲ့   မတ္ေစ့ပို႕လိုက္ႏိုင္ေသးတယ္ (ကြက္လပ္က သူ႕အိမ္ကေခၚတဲ့ နာမည္ေျပာင္ပါ)။ သူ ဖုန္းသံတိုးထားၿပီး ဖုန္းကိုလည္း မၾကည့္ျဖစ္လို႕ပါလို႕ဆိုၿပီး အဲဒီေန႕က ေစာေစာျပန္လာတယ္။

အဲဒီေန႕ကစၿပီး ေနမေကာင္းတလွည့္၊ ဖ်ားတလွည့္၊ ျဖစ္လိုက္တာ ၊ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဒီကိုဂ်င္ တစ္ေန႔ ၃ လံုးႏႈံးနဲ႕ ၂ ကဒ္ကုန္သြားတယ္။ ေဆးခန္းလည္း မသြားဘူး၊ အိမ္နားက ေဆးခန္းက မနက္ ၉ နာရီဖြင့္တာ ၊တစ္ခါသား သမီးကိုယ္ပူလို႕ အိမ္နားေဆးခန္းပဲ ျပမယ္ဆိုျပီး ၉ နာရီမွာ ေမာင္ႀကီးတိုကင္သြားယူေတာ့ နံပါတ္ ၁၅ ရခဲ့တယ္။ ေရွ႕ကလူေတြက ညမအိပ္ပဲ တန္းစီေစာင့္တာလား စဥ္းစားစရာျဖစ္သြားတယ္။ အလွည့္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္ေခၚမယ္ေျပာတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေခၚေတာ့ ေဆးခန္းပိတ္ခါနီး ေန႕လည္ ၁ နာရီ သြားၾကည့္ေတာ့ ၁၀ ေယာက္ေျမာက္လူနာကိုၾကည့္ေနတယ္... ဟူးးးးးး။ ကေလး ကိုယ္ပူ က်တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားမၾကည့္ေတာ့ဘူး၊ သူတို႕လည္း ဖုန္းလွမ္းမဆက္ဘူး။ ေဆးခန္းသြားရင္ အၾကာႀကီးေစာင့္ရမွာစိုးတာရယ္၊ ကိုယ္သြားေလရာ ကေလးမပါမျဖစ္ေတာ့ ကေလးကို ေဆးခန္းမွာ အၾကာႀကီးမထားခ်င္ဘူး၊ သြားျပလည္း ငါ့ကို ပါရာစီတေမာလ္ပဲ ေပးမွာပါေလလို႕ ေျဖသိမ့္ျပီး အိမ္မွာပဲ ေဆးေသာက္ေနတာ...။ မေပ်ာက္ဘူးေတာ့..။

ကိုဝင္းနဲ႕မ်ားၾကည္ခ်င္လို႔လားလုိ႕ urine test လုပ္ၾကည့္ေသးတယ္။ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေမာင္ႀကီးဝယ္လာတဲ့ tester ကို ၾကည့္ျပီး..ဟင္... ၂၀ တန္ႀကီး ဝယ္လာျပန္ၿပီလုိ႔ အင္အားမရွိတဲ့ ၾကားက အျပစ္တင္လိုက္ေသးတယ္။ " ေနာက္တစ္ခါသံုးလို႕ ရတယ္မဟုတ္လား၊ အာ့ေၾကာင့္ တစ္ခါတည္း ေစ်းႀကီးတာဝယ္လာတာ" တဲ့...ကဲ....။ " ျဖစ္ရေလ အခ်စ္ရယ္" လို႕သာ ေျပာခ်င္ေတာ့တာပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ ေနာက္တစ္ခါသံုးမလဲ................ သူ႕ကို ဝယ္ခဲ့ဖို႔ မွာတံုးက သမီးတံုးက စမ္းတဲ့ဟာေရာ.. အဲဒါနဲ႔ သံုးေလ လို႕ ျပန္မေျပာတာေတာ္ေသးတယ္........ဟင္းးးး......။ 

၃ ရက္ေလာက္က ေန႔ေရာ ညေရာဖ်ားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက် ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာရင္ က်မစိတ္ေတြ ေဖာက္ေဖာက္လာတယ္.. ဆိုသလို ညေန ၆ နာရီဝန္းက်င္ဆို ထြက္သက္ေလေတြပူလာျပီ၊ မ်က္လံုးပူ၊ ေျခလက္ မသယ္ခ်င္ျဖစ္လာျပီ..။  တိုင္းၾကည့္လုိက္ရင္ အဖ်ားတက္လာျပီ။ သမီး သာမိုမီတာေလးလည္း ကြ်န္မပဲ သံုးလိုက္ရတယ္။ ဆရာဝန္ေတြမ်ား..တယ္ေတာ္... သာမိုမီတာေလးကို လွ်ာေအာက္ ပလြတ္ဆို ထိုးထည့္လိုက္တာ ၿငိမ္လုိ႕၊ ကိုယ့္မ်ာ ကိုယ့္လက္နဲ႕ ကိုယ့္လွ်ာေအာက္ကိုယ္ ထိုးထည့္တာကို ေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္တယ္၊ ဒီၾကားထဲ မတ္တပ္ရပ္စမ္းေနတဲ့ ကေလးက လွမ္း လွမ္းဆြဲလို႔ သူမမီေအာင္ ႏြားေရနစ္သလို သာမိုမီတာႀကီးငံုၿပီး  ေခါင္းႀကီးေမာ့ထားရတာက တစ္မ်ိဳး...။ ေနာက္ေတာ့ ခ်ိဳင္းၾကားပဲ ထား တိုင္းလိုက္တယ္.. ေအးေရာ။ ခ်ိဳင္းၾကားထားတိုင္းရင္ တိုင္းရတာကို ၁ ႏႈတ္ရတယ္လို႕ (အမွား) ေျပာသံၾကားဖူးေတာ့ တိုင္းရတာက ၁၀၂ နီးပါး၊ ငါ့ ၁၀၁ နီးပါးပဲ ရွိတာ.. ကိတ္စန မရွိဘူးဆို ေပါ့ေပါ့ေလးေနရာကေန......သနပ္ခါးေမ ကို ေဖ့ဘြတ္မွာေတြ႕ေတာ့ ဖမ္းေမးလုိက္တယ္။ သူက ၁ ေပါင္းရမွာ အစ္မ ဆိုေတာ့မွ.. ဟိုက္.. ငါ့မွာ ၁၀၃ နီးပါးဟ၊ ငါတကယ္ဖ်ားတာပါလား ဆိုျပီး သာေခြယိုင္ ျဖစ္သြားေတာ့တာ.. လူ႔စိတ္...လူ႕စိတ္.......။

ဒီတစ္ခါ ေနမေကာင္းျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခံစားရတယ္.. အားမရွိ၊ ဘာမွ မစားႏိုင္၊ အေမႏို႔ကို အဓိက အာဟာရလုပ္ေနတဲ့ ၁ ႏွစ္သားကေလးကို အာဟာရက ေပးရတာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို နာလန္ မထူႏိုင္တာပါ။ စိတ္ရွိေသာ္လည္း ထ လုပ္လုိက္ရင္ လူက မခံႏုိင္ဘူး..။ တစ္ရက္မွာ မီးပူတိုက္စရာေတြ မ်ားေနလို႕ ေန႕လည္ခင္း အားတံုး ခြဲတိုက္မယ္ဆို  ၁နာရီေလာက္ ထိုင္တိုက္လိုက္တာ.. ေနာက္ေန႕ အိပ္ရာထဲ ျပန္လဲျပန္ေရာ။ အေမ ေနမေကာင္းျဖစ္တာမွာ သမီးကေလး ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ သနားစရာေကာင္းတယ္။ တစ္ေန႕လံုး အေမနဲ႕ပဲ ေနရရွာ၊ အေမလုပ္သူက ကေလးကို ကူးမွာစိုးလို႕ သူ႕နားမကပ္ပဲ အိပ္ရာေထာင့္ကပ္ေနရင္ သူ႕ခမ်ာ အေမဆီေလးဘက္ေထာက္ေျပးလာ၊ အေမ့ေပၚ ဖက္တက္၊ အေမ့မ်က္ႏွာကို အတင္းလိုက္ၾကည့္ၿပီး ရယ္ရယ္ျပရရွာတာ..။ "အေမေနမေကာင္းတာေတြ သမီးကို ကူးမွာစိုးလို႕ပါ သမီးရယ္..." လို႕ ေျပာျပေပမယ့္လည္း သူ႕မွာ နားလည္ပံုမေပၚ..အေမနားသာ အတင္း ကပ္ေနခ်င္ေတာ့တာပဲ။ အိမ္ထဲမွာ မီးဖိုနဲ႕ အိပ္ခန္းလမ္းေလွ်ာက္တာကို အသက္ရႈျပင္းတဲ့ထိ ေမာေနေတာ့ အိပ္ရာထဲ လွဲေနရတာ မ်ားတယ္။ ကေလးနဲ႕လည္း မကစားႏုိင္.. သမီးေလးခမ်ာ အိပ္ရာ တစ္ေထာင့္မွာ သူ႕ရဲ႕ တစ္အုပ္တည္းေသာ ပံုျပင္စာအုပ္ေလးကို အရုပ္ၾကည့္လိုက္၊ ၾကာလာရင္ အိပ္ရာေပၚ လွဲျပီး စကားေတြ တစ္ေယာက္တည္းေျပာလိုက္ ေနရရွာတယ္။ တခါတေလ သမီးကို ကစားေပးရင္း စကားေျပာရင္ ေလသံေလးနဲ႕ ေျပာရတယ္..။ ေမာင္ႀကီးကိုလည္း တူတူပဲ။ စကားေျပာရင္ကို ေမာေနတာ.. ခက္ပါဘိ...။ ဒီလို လြယ္လြယ္ေမာတတ္လို႔ ရြာမွာတံုးက အီးစီဂ်ီ ရိုက္ၾကည့္ဖူးတံုးကေတာ့ ႏွလံုးက အေကာင္းပါပဲတဲ့.. ။ တျခား ဘာေရာဂါမ်ား ဒီလကၡဏာရွိေသးလဲ မသိဘူး၊ လြယ္လြယ္ေမာ ေရာဂါပဲ ဆိုၾကပါစို႕ရဲ႕...။

ေခ်ာင္းဆိုးလာတာက အဆိုးဆံုးပဲ... ။ ကေလးကို ကူးမွာစိုး..။ကေလးနဲ႕က ခြဲ အိပ္လို႕မရ..။ ကေလးကို ကူးမွာစိုး...။ ကိုယ့္မွာက ရာဇဝင္ရွိဖူးေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးတာ ရိုးရိုးလား... ဘာညာ လား.. စိတ္ပူရ ။ ေမာင္ႀကီးကိုလည္း အလုပ္က ျပန္လာရင္ ကေလး တန္းထိန္းရတာမ်ိဳး  ၊ ထမင္းကို ျဖစ္သလို စားလိုက္ရတာမ်ိဳးးေတြ မ်ားေတာ့ အားနာ...။ ေမာင္တစ္ထမ္း၊ မယ္တစ္ရြက္သည္ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ စံပ မယ္ခ ကာတြန္းထဲကလို ေမာင္က ပုတ္ ေလာက္ႀကီး အထုပ္ ၂ ထုပ္ေရွ႕ေနာက္ အိပဲ့ အိပဲ့ထမ္း.. မယ္က လက္သီးဆုပ္ေလာက္ အထုပ္ေလး ေခါင္းေပၚရြက္ထားသလို ခံစားရ...။

တစ္ရက္မွာ ခဏေပ်ာက္သြားၿပီး ကြ်န္မကို ထမင္းစားလာေခၚတယ္။ ေစ်းမသြားျဖစ္ေတာ့ အိမ္မွာ ရွိတာကို သူ႕စိတ္ကူးနဲ႕သူ စီစဥ္ထားတဲ့ ဟင္းကေလး..။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေၾကာ္ထဲမွာ နံနံပင္ေတြ စီထားလိုက္သးတယ္.. :P၊ သူ႕ဖုန္းထဲမွာ ဓာတ္ပံုေတြ႕လို႕ ..။

၇ ရက္ေျမာက္တဲ့ ေသာၾကာေန႕မွာ ဘြတ္ကင္လုပ္လို႔ရတဲ့ ေဆးခန္းတစ္ခုကိုသြားျပလုိက္တယ္။ ျပတဲ့ အခ်ိန္ အဖ်ားမရွိဘူး၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ပံုမွန္ပဲ။ ႏွလံုးသာ တအားခုန္ေနတာ။ ဆရာဝန္က MRT ကေန လမ္း ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လာလို႔လားတဲ့။ တကယ္က တက္စီနဲ႕ အေပါက္ဝထိလာျပီး ေဆးခန္းရွိတဲ့ ၄ ထပ္ကို ဓာတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္လာတာ။ တက္စီေပၚက ဆင္းေတာ့ ေမာင္ႀကီးက ကေလးတြန္းလွည္း မ ခ် ေနတာနဲ႔ ကြ်န္မက ကေလးကို ခ်ီလာတာ တစ္ခုပဲ။ ဆရာဝန္ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရပါတယ္။ အစားအေသာက္ ပ်က္လား...ဟုတ္ကဲ့ ပ်က္ပါတယ္...ဘလာ..ဘလာေပါ့..။ ((ပ်က္မွာေပါ့၊ ဟင္းမွ မေကာင္းတာ...)) ။ လိုရင္းကေတာ့ ကြ်န္မ ေခ်ာင္းဆိုးေနလို႕ ဟိုတစ္ခါလို  ျဖစ္မွာ ေၾကာက္ေနတာပါ။  ဆရာဝန္ကို ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္လွန္ေတာ့ သူေပးတဲ့ေဆးေတြေသာက္ျပီး မသက္သာမွ ျပန္လာျပပါတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ကြ်န္မ စိတ္ပူေနတာကို စစ္ၾကည့္ပါလို႔ေျပာတယ္။

ဆရာဝန္ဆီက ေဆးေတြေသာက္ၿပီး  စဖ်ားတာကေန ၂ ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္အၾကာ မွာ ျပန္ေနေကာင္း သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္မသြားရေတာ့ဘူး.. ။

ကေလးေခ်ာင္းဆိုး
ကြ်န္မေနေကာင္းၿပီး ၃-၄ ရက္ အၾကာ သမီးေလး ၂ ရက္ဖ်ားျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ေခ်ာင္းဆိုးတယ္။ ညဘက္ မအိပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးတဲ့ေခ်ာင္း၊ ကေလးက ငို၊ ကြ်န္မတို႕ အိပ္ပ်က္ ၊ ကေလးကို သနား၊ ကြ်န္မဆီက ကူးၿပီလား ေတြးပူ.. ေနာက္ေတာ့ မသက္ေဝနဲ႕ မူလလက္ေဟာင္းကိုလူသစ္ညႊန္းတဲ့ ေဆးခန္း

ANNE'S BABY AND CHILD CLINIC

214 Jurong East Street 21

#01-433 Singapore 600214

Tel:+65 65667216

 ကိုေရာက္သြားပါတယ္။ အခ်ိန္ယူျပီးေသခ်ာရွင္းျပတဲ့ ဆရာဝန္မကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သူရွင္းျပတာေတြ က ကေလးဆရာဝန္ ေဒါက္တာရဲျမင့္ေက်ာ္စာအုပ္မွာ ဖတ္ဖူးတာေတြနဲ႔ တူတယ္။ သူေပးလိုက္တဲ့ေဆးေတြနဲ႕ ကေလး တျဖည္းျဖည္းသက္သာလာပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းသက္သာသလို သမီးနဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ အိပ္ေရးပ်က္ နာရီေတြ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့လာပါတယ္။ ၈ ရက္ေလာက္အၾကာ မွာ ေကာင္းသြားတယ္။ ဒီတစ္ခါခ်ာင္းဆိုးျဖစ္တာမွာ အရင္ကဖ်ားသလိုမဟုတ္ပဲ သမီး သိပ္ေဒါသႀကီးတယ္။ အိပ္ေရးပ်က္လို႔ ျဖစ္မယ္။

ကြ်န္မဓားရွ

က်န္းမာေရးဆုိေတာ့ ထည့္ေရးရမယ္ထင္တယ္.. :D ။ ရြာက အျပန္ဝယ္လာတဲ့ ျမန္မာေငြ ၁၅၀ က်ပ္တန္ ဓားပါးေလးနဲ႔  ဂ်င္းတံုး ထူထူကို ဖိလွီးလိုက္တာ ေခ်ာ္သြားၿပီး လက္သန္းထိပ္ေလး ပဲ့လုလုျဖစ္.. ေသြးစက္ေတြ ျပန္႕က်ဲ..။ ဘယ္ရမလဲ.. "ဘာမဆို၊ ဆရာခို" သိပ္ျပီး ပလာစတာ ကပ္ပစ္လိုက္ တယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ပါဘူး၊ ဒီၾကားထဲ ပလာစတာလဲေတာ့ အသားႏု ဝါတာတာေလး တက္ေနတာကို ဆရာခိုေဆးအေဟာင္းေတြမွတ္လို႔ တစ္ရႈးနဲ႕ ဖယ္လိုက္တာမွာ အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရေသးတယ္။  ခု ၁ ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အသားႏုတက္ျပီး အနာရြတ္ျဖစ္ဖို႕ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။  ကြ်န္မရဲ႕ ဘယ္ဘက္ လက္သန္းကေလးရဲ႕ ထိပ္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္  ျမန္မာျပည္က ရဲေမရဲ႕ေခါင္းမွာေဆာင္းရတဲ့ ဦးထုပ္ကေလးလိုပဲ.. ေစာင္းေစာင္းေလး....။

ကြ်န္မ သြားကိုက္

အိပ္မရေအာင္ သြားကိုက္ကာမွ ကိုယ့္မွာ အံဆံုးရွိမွန္းသိရေတာ့တယ္။ ေမာင္ႀကီးအားတဲ့ ရက္ထိေစာင့္ၿပီး မ်က္ရည္က်သည္ထိ၊ အိပ္စက္ျခင္းေတြ ခိုးယူႏိုင္သည္ထိ (အလဲ့) ကိုက္ေသာ အံဆံုးႀကီးကို ရက္ရက္ေရာေရာ ႏႈတ္ပစ္လိုက္သည္။ ႏႈတ္ၿပီး ၃ ရက္ခန္း ထံုေဆးဒဏ္ေၾကာင့္ " ဟားဟားဟားလို႔ မရယ္ႏိုင္၊ ဝွား လို႔လည္း မသမ္းႏုိင္"၊ စားစရာကို သမီးဇြန္း အပို ေသးေသးေလးႏွင့္ စားရသည္ထိ ျဖစ္ၿပီးမွ ခုေတာ့ ျပန္ေကာင္းၿပီ။ 

လက္သည္းၾကားထဲ ၾကက္အရိုးစူး.. (( ဒါေနာက္ဆံုး..ေနာက္ဆံုး...))

နေမာ္နမဲ့ ႏုိင္တာက ေမြးကတည္းကပဲ ၊ ခုတေလာမွ ျဖစ္ေနပံုမ်ား.. မနက္က ျမန္မာၾကက္ႏွင့္တူေသာ ကန္ပံုၾကက္ တစ္ေကာင္ (ဆိုင္မွာ ခုတ္ျပီးသား ႀကီးတယ္ထင္လို႕) အိမ္မွာ ေသးေသးထပ္ခုတ္၊ ဒီတစ္ခါ ဓားေအာက္ လက္ေရာက္ရင္ မေတြးရဲစရာမို႕ လက္တစ္ဘက္ ေနာက္ပစ္ထား..၊ သို႕ေသာ္ ခုန္ျပီးသားေတြ အိုးထဲ ထည့္တံုး ၾကက္ရင္ပံုနားက အရိုးခြ်န္ခြ်န္ေလးက လက္မ လက္သည္းၾကား ၃ ပံု ၁ ပံုခန္႕ ဝင္စူးသြားသည္။ အထဲမွာ က်ဳိးမက်န္ခဲ့လို႕ေတာ္ေပေသး..။  အခုေတာ့ လက္မ လက္သည္းရဲ႕ ၄ ပံု ၁ ပံုေလာက္က ပန္းေရာင္မျဖစ္ပဲ အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေန၏။ လက္မလည္း ေတာ္ေတာ္နာေန...။ ေသြးေျခဥမလား.. လက္မ ပုပ္လို႔မဲသြားလို႕ကေတာ့ လက္သည္းအမဲေရာင္ ဝယ္ဆိုးပစ္လိုက္အံုးမည္။ 

အဆိုးထဲက အေကာင္းကေတာ့ ကေလးရၿပီး ပံုမွန္ထက္ ၇ ေပါင္ေလာက္ ပိုတက္လာတဲ့ အေလးခ်ိန္က အခု ခ်ိန္ေတာ့ ပံုမွန္ထက္ ၃ ေပါင္ေလ်ာ့ သြားတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္တာမွာ ၁၀ ေပါင္ေလာက္ ေလ်ာ့သြားတာေပါ့...။ အေကာင္းထဲက အဆိုးကေတာ့ လက္ရွိေဘာင္းဘီေတြ မေတာ္ေတာ့လို႕ တေလာက ဝယ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အသစ္ ၂ ထည္ကို ဝတ္လို႕ မရေတာ့ပါဘူး..။ ေသခ်ာ ထုပ္ပိုး သိမ္းထားတဲ့ အေဟာင္းေလးေတြ ျပန္ထုတ္ဝတ္ေပေတာ့ေပါ့ကြယ္....။ မ်က္တြင္းကလည္း ေရတြင္းပ်က္ႏွင့္ နင္လား ငါလားေပ...။


ပထမဆံုး ေနမေကာင္းျဖစ္ကတည္းက ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ စာ တစ္ပိုင္းတစ္စ ေရးထားသည္ကို အၿပီးသတ္ေရးေန သည္။ ဒီစာမၿပီးေသးရင္ ေနာက္တစ္ခုခု ထပ္ျဖစ္အံုးမွာလားလို႕ စိုးရိမ္မိသည္ထိပဲ။ ဒီၾကက္သားရိုးစူးတာၿပီးရင္ ၿပီးၿပီ.. ဘာမွ ထပ္မျဖစ္ေတာ့.......ဘူးးး........။

က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ၾကပါ.. စိုက္ၾကပါ...စိုက္ၾကပါ.......။