ဆံုးရံႈးခဲ့သူကေလး ( My Early Pregnancy Failure Experience )

My Early Pregnancy Failure  Experience

ကြ်န္မရဲ႕ ဒုတိယ ကိုယ္ဝန္ ၁လခြျဲပည့္၊ OG ဆီ ဒုတိယအႀကိမ္သြားျပတဲ့အေခါက္ Ultrasound Scan ရိုက္တဲ့အခါ သူကေလး ႏွလံုးမခုန္ေတာ့ဘူး၊ OG က ေသခ်ာေအာင္ ၂ ခါျပန္ စစ္တယ္။ ကိုယ္ဝန္ ႏွလံုးမခုန္ေတာ့လို႕ ၊ သေႏၶသားကို ေဆးေၾကာပစ္ဖို႕ လိုလို႕၊ အစိုးရေဆးရံုတစ္ခုခုကို Polyclinic က တဆင့္သြားဖို႕ OG က စာေရးေပးပါတယ္။ 

ကြ်န္မက ကေလးကို NUH မွာ ေမြးဖြားဖို႕ စဥ္းစားထားၿပီး ၊ Polyclinic မွာ Referrel Letter ယူထားၿပီးမို႕ Polyclinic ကို ထပ္မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ ေဆးရံုရက္ခ်ိန္းကလည္း  ကိစၥသိၿပီး ေနာက္ေန႕မို႕ ေဆးရံုကို တန္းသြားလိုက္ ပါတယ္။ 

ေဆးရံုမွာ OG တစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္ျပရပါတယ္။ Ultrasound Scan ထပ္ရိုက္ပါတယ္..။ ေသခ်ာသြားတဲ့အခါ ကြ်န္မတို႕ကို ရွင္းျပပါတယ္။ ကြ်န္မ သားအိမ္ကို သန္႕ရွင္း ေဆးေၾကာပစ္ဖို႕ နည္း ၂ နည္း ရွိပါတယ္တဲ့..။

(၁) သေႏၶသား သဘာဝအေလွ်ာက္ အလိုလိုက်လာေအာင္ေစာင့္ေနတဲ့နည္း
(၂)  operation  ခန္းမွာ vacuum instrument တစ္မ်ိဳးနဲ႕ သေႏၶသားကို စုပ္ထုတ္တဲ့နည္း ( D&C နည္း) 
D&C နည္းကို ဒီမွာ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

သူက နည္း ၂ ခုလံုးကို ရွင္းျပပါတယ္..။
- ပထမနည္းဆိုရင္ သေႏၶသားေလးက ဘယ္အခ်ိန္ က်လာမယ္မသိႏိုင္ ၊ ေဈးဝယ္ေနရင္း၊ အလုပ္သြားေနရင္း၊ လူၾကားသူၾကားထဲလည္း ဆင္းႏိုင္တယ္။ သဘာဝအတိုင္း က်တယ္ဆိုေပမယ့္ operation ခန္း ဝင္ခ်င္လည္း ဝင္ရႏိုင္တယ္ ။

- ဒုတိယနည္း operation လုပ္ဖို႕ လူနာကို ေမ့ေဆးေပးရမယ္။ အတိမ္းအေစာင္း မရွိဘူးလို႕ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ 99.9 % ေအာင္ျမင္မွာပါ လို႕ သူက ေျပာပါတယ္။ 

ကြ်န္မတို႕ နံပါတ္  ၂ နည္းလမ္းကို ေရြးလိုက္ေတာ့ သူက ေနာက္ ၅ ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔ (ကိုယ္ဝန္ မေအာင္ျမင္ေၾကာင္းသိရတဲ့ တစ္ပတ္ေျမာက္ေန႕) မွာ  operation လုပ္ဖို႕ရာ ရက္ခ်ိန္းေပးလိုက္ပါတယ္။ 

[ကြ်န္မကို ၅ ရက္ခြာခ်ိန္းတာကို ရြာကလူႀကီးေတြက စိတ္ပူၾကပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္အသက္မရွိေတာ့ရင္ အျမန္ဆံုး သန္႕ရွင္းပစ္ရတယ္။ ႏို႕မဟုတ္ရင္ အရပ္ေခၚ အပုပ္ဆန္တတ္တယ္တဲ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကြ်န္မနဲ႕ တစ္ရက္တည္း သတင္းဆိုးသိခဲ့ရတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ၂ ရက္ပဲ ခြာခ်ိန္းပါတယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႕ ကို္ယ္ဝန္ အႏုအရင့္ကြာလို႕လည္း ျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္။ အဲဒီအစ္မက အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ပီး ကိုယ္ဝန္ကလည္း ၂ လခြဲပါ။]

ဆရာဝန္ျပၿပီး တျခားအခန္းက သူနာျပဳဆရာမေလး တစ္ေယာက္ဆီ ဝင္ေတြ႕ရပါတယ္ ။ operation ေန႕အတြက္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မ်ားကို ရွင္းျပတာပါ။ ကြ်န္မ operation  လုပ္ရမွာက outpatient အေနနဲ႕ပါ။ ေဆးရံုမွာ ညအိပ္စရာမလိုပါဘူး..။ Day Surgery လို႕ ေခၚပါတယ္။ polyclinic က တဆင့္သြားတဲ့ အတြက္ Government Subsidy ရပါမယ္။ ေဆးရံုမွာေနစဥ္ ၆ ေယာက္ခန္း (သို႕) ၈ ေယာက္ခန္းမွာေနရပါမယ္။ ဘာေတြ လုပ္လာရမယ္၊ ဘာမလုပ္ရဘူး ဆိုတာေတြကို ပါးစပ္ကလည္း ရွင္းျပ၊ ေရးထားတဲ့ စာရြက္ေတြပါ ေပးလိုက္ပါတယ္။ 

ေဆးရံုမသြားမီည ၁၂ နာရီကစလို႕ အစာမစား၊ ေရမေသာက္ရေတာ့ပါဘူး၊ ကြ်န္မ အဲဒီညက ၁၀ နာရီခြဲမွာ ေစာေစာအိပ္လုိက္ပါတယ္။ ခြဲစိပ္ခန္းဝင္ခ်ိန္မတိုင္မီ ၄ နာရီႀကိဳလို႕ မနက္ ၇ နာရီမွာ Cytotec ဆိုတဲ့ ေဆး ၂ လံုးကို ေရနည္းနည္းနဲ႕ ေသာက္ရပါတယ္ (ေဆးက ေဆးရံုက ႀကိဳတင္ ေပးလိုက္တာပါ။) ။ ေဆးေသာက္အၿပီး သမီးေလး မႏိုးခင္ ကြ်န္မတို႕ ထြက္လာၾကတယ္။ သမီးကို သူ႕ဘဂ်ီးရယ္၊ ကြ်န္မတို႕သူငယ္ခ်င္း သားအမိရယ္က လာၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္ (ကြ်န္မ လူေတြအေပၚ သိပ္မကူညီဖူးေပမယ့္ ကြ်န္မ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ လာၿပီး ကူညီေပးၾကတာကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ လို႕ မဆံုးပါဘူး)။ ကြ်န္မ operation ခ်ိန္က မနက္ ၁၀ နာရီပါ။ မနက္ ၈ နာရီ ၁၅ အေရာက္ ေဆးရံုအေရာက္ သြားရပါတယ္။ ေဆးရံုမွာ Register လုပ္ၿပီး ခဏ ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေဆးရံုကုတင္ဆီသြားရပါတယ္။ ကြ်န္မကိုလိုက္ေစာင့္ေပးတာ ေမာင္ႀကီးနဲ႕ ဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ကြ်န္မတို႕ ၿမိဳ႕သူညီမေလးပါ။ 

ကြ်န္မေနရတဲ့အခန္းက ၆ ေယာက္ခန္းပါ။ လူနာေစာင့္ေတြပါ လူနာခန္းထဲ လိုက္ေနလို႕ ရပါတယ္။ ၆ ေယာက္ခန္း၊ ၈ ေယာက္ခန္းေတြက ေဈးသက္သာတဲ့ အခန္းေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ သန္႕ရွင္းေရးကို ေတာ္ေတာ္ဂရုစိုက္ပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ လူနာေတြအတြက္ အိမ္သာ ၁ လံုး ပါပါတယ္။ ကြ်န္မကုတင္က အိမ္သာနဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးဆိုေတာ့ အိမ္သာကို ၁၅ မိနစ္ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ သန္႕ရွင္းေရး လာလုပ္ေနတာ သတိထားမိပါတယ္။  

ကုတင္ေတြမွာ အခန္းလို ကာဖို႕ အဝတ္ထူထူနဲ႕ ခန္းဆီးကို ကုတင္ပတ္လည္ တပ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္မ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕  ေဆးရံုလူနာဝတ္စံုနဲ႕ ေစာင္ ၁ ထည္ လာေပးပါတယ္။ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ေလ်ာ္ဖြပ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္မ အဝတ္လဲလွယ္ၿပီး ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ေအာင္ စကားေတြ ေျပာၿပီး ေစာင့္ေနရပါတယ္။ ရြာကအေၾကာင္းေတြ သိၿပီးသား မသိရေသးတာေတြ ဖလွယ္တာနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြားပါတယ္။ 

ကြ်န္မကုတင္မွာ ေစာင့္ေနစဥ္အတြင္း အျဖဴနဲ႕ ခရမ္းေရာင္ဝတ္ ဝန္ထမ္း ( သူနာျပဳထက္ ရာထူးနိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဘာလဲေတာ့မသိပါ) တစ္ေယာက္က ေသြး ခဏခဏခ်ိန္ေပး၊ တစ္ခုခုလိုခ်င္ရင္ ဝန္ထမ္းကို လွမ္းေခၚဖို႕ ဘဲလ္ကိုျပ စတာေတြ လုပ္ေပးပါတယ္။ ကြ်န္မအမည္၊ IC နံပါတ္၊ ဘာေၾကာင့္ ေအာ္ပေရးရွင္း လုပ္ရမွာလဲ ၊ ကြ်န္မ ထိုးထားတဲ့ လက္မွတ္မွန္မမွန္  မၾကာခဏ (၃- ၄ ႀကိမ္ထက္မနည္း ) ေမးပါတယ္။ အျခား တစ္ေယာက္ကတည္း ဝင္လာျပီး အဲဒီေမးခြန္းေတြကိုပဲ ထပ္ ေမးပါတယ္။ 

ကြ်န္မက အစြန္ဆံုးကုတင္၊ ကုတင္နဲ႕ ကပ္ရက္က သူနာျပဳေတြ ထိုင္တဲ့ စားပြဲပါ။ သူတို႕ေျပာတာေတြ နားေထာင္လိုက္၊ ကိုယ့္အခန္းထဲက တျခားလူနာေတြကို Wheel Chair ေလးနဲ႕ လာတင္ေခၚသြားတာကို ေငးေမာလိုက္၊ သမီး ဘယ္လိုေနလဲ လွမ္း SMS ပို႕ေမးလိုက္လုပ္ေနတံုး.. ေဘးက သူနာျပဳစားပြဲက စကားသံထဲမွာ ကြ်န္မအမည္ပီပီသသ ေျပာသံ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ကြ်န္မနာမည္ က ေရွ႕ဆံုးစာလံုး Aye ကို ျမန္မာလိုပီပီ ထြက္ႏိုင္တာ (စင္ကူပူမွာ ႀကံဳဖူးသေလာက္)  ျမန္မာလူမ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္..။ အေတာ္မ်ားမ်ားက "အရီး" လို႕ပဲ အသံထြက္ၾကပါတယ္ :-(


 အျမန္ဆံုး ဆက္ပါမည္။