Thursday, December 12, 2013

2013 နတ္တလင္း (၂)

ထမင္းစားလက္မွတ္တစ္ခုရခဲ့တယ္။ :D



ၾသဇာသီးတံုးခ်ိန္မို႔လို႔ အားရေအာင္မစားခဲ့ရပါဘူး။


ငါးဖမ္းမ အေသးေလးေတြကို ငရုတ္သီးျခမ္းခြဲ ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴနီေတြနဲ႔ ျပန္ေၾကာ္ထားတာ ။ ကုလားပဲဟင္းနဲ႔ သိပ္စားေကာင္းတာပဲ ။ ငါးဖမ္းမအႀကီးေတြ မႀကိဳက္ဘူး..။ ေသးေသးေလး ႀကိဳက္တာ။ ဒီက စီးတီးေဟာမွာေရာင္းတဲ့ ငါးဖမ္းမက လက္ဝါးေလာက္ႀကီးေတြ ႀကီးျပီး တအားငန္လို႔ မစားႏို္ဘူး။ ရြာက ငါးဖမ္းမ ေသးေသးေလးေတြ အျပန္ သယ္လာခဲ့ေသးတယ္။


မုန္႔စလင္းေတာင့္ လား ဘိန္းမုန္႔လား ေသခ်ာစဥ္းစားရေသးတယ္။ ဆီးသီးသည္မဗ်ိဳင္း ျဖစ္သြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕



1500 တန္ GSM Sim Card အစ္မအငယ္ မဲေပါက္လို႔ ေဖေဖ့ကိုေပးကိုင္ထားတာ ။ ဟန္းဆက္က ဂဏန္းႀကီးႀကီးေပၚတာကို တမင္ေရြးဝယ္ထားတာတဲ့။  ေဖေဖက အသက္ ၈၂ ျပည့္ၿပီးၿပီ။ ဖုန္းကို ေပးထားေပမဲ့ အျပင္သြားရင္ အိမ္မွာထားခဲ့တတ္တယ္။ သူ႔ဖုန္းေခၚလဲ တစ္ခါမွ မထူးဘူး ။ ေအးေရာ။



ထမင္းခ်ဥ္သုပ္ ၊ မန္က်ည္းသီးမွည့္အႏွစ္ ၊ ဆီခ်က္၊ ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႔ေတြနဲ႔ သုပ္တယ္။


ေခါက္ဆြဲသုပ္ ၊ ဘာမွ မထူးျခားေပမဲ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးသားပါလာလို႔ တင္လိုက္တာ ။


နတ္တလင္း ထမင္းသုပ္ ။ ဒီမွာ ခဏခဏ စားခ်င္တဲ့ အသုပ္ ၊

အမဲသားေၾကာ္ ၊ အမဲလံုးေၾကာ္ေတြ စားရင္ ပိုက္ဆံ ထပ္ေပးရမယ္။ ဟင္းခါး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ပဲတီခ်ဥ္က အလကားေပါ့။ ေမာင္ႀကီးတစ္ေယာက္ ထမင္းခ်ဥ္သုပ္ကို ပဲတီခ်ဥ္မ်ားမ်ားနဲ႔ စားလိုက္တာ တစ္ညလံုး ဝမ္းေတြေလွ်ာၿပီး ေနာက္ေန႔ ေမ်ာ့ေနေရာ။



 ရန္ကုန္/ျပည္ ရထားစီးဖူးသူ ဆိုရင္ နတ္တလင္းထမင္းသုပ္ကို ၾကားဖူးမယ္ထင္တယ္။ နတ္တလင္းဘူတာမွာ ဆိုင္ခန္းေလးနဲ႔ေရာင္းတယ္။ မဘီဟာဆိုင္ လို႔ ျမိဳ႔ကလူေတြေခၚၾကတယ္။ အသားျဖဴျဖဴ ေခ်ာေခ်ာနဲ႔ ၇၈၆ အန္တီပါ။ သမီးလွလွေလး ၃ ေယာက္၊ သားေခ်ာေခ်ာေလး ၂ ေယာက္ရွိတယ္။ အားလံုး ကေလးေတြ ေျမးေတြ ရကုန္ၾကျပီထင္ပါရဲ႔ ၊ ျမန္မာနဲ႔ရတဲ့ သမီးေလးက ၂ ေယာက္ထင္တယ္။  ရန္ကုန္က ထြက္လာရင္ နတ္တလင္းမေရာက္ခင္ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးကတည္းက ခရီးသည္ေတြကို နတ္တလင္းထမင္းသုပ္ ဝယ္ၾကဦးမလားဆိုတာ လိုက္ေမးတယ္။ စာရြက္နဲ႔ မွတ္ထားျပီး နတ္တလင္းဘူတာမွာ ရထားရပ္ေတာ့ ဆင္းယူေပး၊ မွာတဲ့လူေတြကို လိုက္ေပး၊ ပိုက္ဆံယူ လုပ္တာ ၊ ရထားလာခ်ိန္နီးၿပီဆိုရင္ ထမင္းသုပ္ဆိုင္မွာ အထုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးႀကိဳထုပ္ထားရတယ္ ။ သူ႕ထမင္းသုပ္ ပါဆယ္ တစ္ထုပ္ဆိုရင္လဲ ဆီခ်က္ေတြရႊဲ ၊ အဆာပလာေတြ မ်ားလြန္းလို႕ အိမ္က ထမင္းျဖဴနဲ႔ေရာနယ္ျပီး လူ ၂ ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းစားလို႔ရတယ္။ ခုပံုထဲမွာေတာ့ ဆိုင္မွာ ထိုင္စားတာမို႔ တစ္ေယာက္စာ အေနေတာ္ပဲ ။သူတို႔ဆိုင္ ဘယ္ေလာက္ေရာင္းေကာင္းလဲ ဆိုရင္ နတ္တလင္းမွာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါက်င္းပတဲ့ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္မွာေရာင္းဖို႕ ဆီခ်က္ခ်က္တာ ေပပါနဲ႔ ခ်က္ထည့္ထားရတယ္။

နတ္တလင္းမွာ ကုလားအိမ္ေတြ ဖ်က္ဆီးၾကတဲ့အခါ အန္တီမဘီဟာရဲ႕ ဘူတာဆိုင္ခန္းေလးလဲ ပါသြားတယ္ဆိုလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ဆိုင္ေဟာင္းနဲ႔ မနီးမေဝး ရန္ကုန္ျပည္ ကားလမ္းေပၚက ၿခံနဲ႔တိုက္ကို သိန္း တစ္ေထာင္နီးပါးနဲ႔ ဝယ္ၿပီး ဆိုင္အသစ္ဖြင့္ထားတာမို႔လဲ ဝမ္းသာရတယ္။ အဲဒီဆိုင္အသစ္ကို သြားစားခဲ့တာ ။ ဆိုင္ေကာင္တာမွာ ေရာင္းေနဆဲ မဘီဟာကိုလဲ ျမင္ခဲ့တယ္ ။ ထမင္းသုပ္စီးပြားေရးကို ငါ ဘာလို႔ မလုပ္ခဲ့မိသလဲ ေတာင္ ေနာင္တ ရသလိုလို :D ။




အဲဒီေကာင္ဆိုင္က ေပါ့ႏွပ္ လက္ဖက္ရည္ ။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ သူက ခြက္ေသးေသးေလးကို တစ္ခြက္ ၂၅၀ ၊ တိုင္ကီမွာရင္ ဒီမတ္ခြက္နဲ႔  ၃၀၀ ၊ ကြ်န္မေရာ ေမာင္ႀကီးေရာ သြားတိုင္း တိုင္ကီ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ မွာေသာက္ၾကတယ္။









တိုဟူးသုပ္ ပါဆယ္
မနက္ အိပ္ရာႏိုးတိုင္း၊ ဒါမွ မဟုတ္ ညကတည္းက မမေလးက မနက္ထမင္းၾကမ္း ဘာစားမလဲလို႔ ကြ်န္မနဲ႔ေမာင္ႀကီးကိုေမးတယ္။ ေမာင္ႀကီးက ဘာျဖစ္ျဖစ္ရပါတယ္ လို႔ ျပန္ေျဖၿပီး ကြ်န္မကေတာ့ တိုဟူးသုပ္ နဲ႔ ထမင္း လို႔ အၿမဲတမ္းျပန္ေျဖတယ္။ မမေလးသြားဝယ္ေနက် အိမ္နဲ႔အနီးဆံုးဆိုင္က အသုပ္ထုပ္ပါ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ကြ်န္မတို႕ ငယ္ငယ္ မူလတန္းေက်ာင္းသူဘဝက နတ္ပြဲေတြ လိုက္ကတဲ့ ဦးသိန္းေရႊဆိုတဲ့ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႕ၿခံက်ယ္ႀကီးေရွ႕မွာ တဲအႀကီးႀကီးထိုးျပီး အသုပ္စံုေရာင္းတယ္။ အိမ္က နတ္သိန္းေရႊဆိုင္မွာ အသုပ္သြားဝယ္ေခ် လို႕ခိုင္းရင္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ သြားဝယ္ရတယ္။ ဝယ္သူေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္ရတယ္ ။ ၁၉၈၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ကာလေတြက တိုဟူးသုပ္ ပါဆယ္ တစ္ထုပ္ကို ငါးမူးလား၊  ၁ က်ပ္လား မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ နတ္သိန္းေရႊရဲ႔ သမီးေတြေရာင္းတာ ။ သူတို႔က အင္ဖက္ထဲ တိုဟူးထည့္၊ မ်က္ေစ့နားကပ္ၾကည့္ နည္းနည္း ျပန္ႏႈတ္ ၊ ေခါက္ဆြဲထည့္ ၊ ကပ္ၾကည့္ နည္းနည္း ျပန္ႏႈတ္ အဲလိုမ်ိဳးထည့္ေပးတတ္တာကို ကြ်န္မနဲ႔ေမာင္ႀကီး တခါတေလ ရြာအေၾကာင္း ျပန္ေျပာရင္း ေျပာမိ ရယ္ၾကရတယ္။   စကားဆက္စပ္ရရင္ ဒီပံုထဲက အသုပ္ထုပ္ေရာင္းတဲ့ လင္မယားထဲက ဦးသိန္းေရႊရဲ႔ သားပါ။ မိဘ လက္ငုတ္ကို ဆက္ခံတာေပါ့ (သူ နတ္ပြဲေတာ့ လိုက္ က ပံုမရဘူး) ။
အဲဒီ တစ္ထုပ္ကို က်ပ္ေငြ ၁၀၀ တဲ့ ။ မုန္႔ဟင္းရည္ ယူဦးမလားေမးၿပီး ယူမယ္ဆိုရင္ မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္ တစ္ထုပ္ အလကားထည့္ေပးလိုက္ေသးတာ ။ ဆိုင္ကို လိုက္ၿပီး တစ္ထုပ္ကို ၂၀၀ ၊ ၃၀၀ ၊ ၅၀၀ စ သျဖင့္ ယူၾကတယ္။ ၅၀၀ ဆိုရင္ အထုပ္ႀကီးအႀကီးႀကီးေပါ့ ၊ ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႔တို႔ ပဲေၾကာ္တို႔ ပါမွာေပါ့ ။ ကြ်န္မက အဲဒါေတြ မႀကိဳက္ေတာ့ ဒီ ၁၀၀ တန္ အထုပ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။

4 comments:

JuneOne said...

ထမင္းသုပ္..တို႔ဟူးသုပ္ မၾကိဳက္လို႔ ဒီပိုစ့္ သေရမက်ဘူးကြယ္

Anonymous said...

ၾကိဳက္တယ္

Lorem Ipsum said...

ၾကိဳက္တယ္... ဘာသုပ္သုပ္ကိုၾကိဳက္တာ...ခစ္ခစ္..
ုအသုတ္ၾကိဳက္ေပမယ္႔ လက္ဆိပ္မရွိေတာ႔ စားမေကာင္းဘူူးရယ္.. ။

သြားရည္တစ္ပိႆာေလာက္က်သြားတဲ႔
ဆုညတ္

Rita said...

ႀကိဳက္တယ္။ ထမင္းသုပ္ေရာ တုိ႔ဟူးသုပ္ေရာ။ ျဖဴးမွာေနတုန္း စားခဲ့ဖူးတဲ့ တုိ႔ဟူးသုပ္ကို သတိရရင္ ငိုေတာင္ ငိုခ်င္တယ္။ :'(